“هوالمحبوب”

غذایش را خورد ، ایستاد و همچون سقراط انگشت اشاره به اسمان گرفت و شروع به

نطق کرد :

- در این سی و سال اندی عمر به این نتیجه رسیده ام که باید حرف رسول خدا و دین را

گوش داد ، غیر این صورت آدمی ضرر خواهد کرد .

یک قاشق به دهان می گذاشتم و خیره به معرکه ای بودم که راه انداخته بود .

او حرف میزد و من ، یک نگاه به همسر تاپ و شلواری و مو افشان اش می کردم  که

چندین نامحرم اطرافش بود .

یک نگاه به خودش ، یک نگاه به روبوسی اش با نامحرم میکردم و یک نگاه به حرفش که

بعد از این روبوسی ها فرمودند : من که مشکلی ندارم مقابل اینها- منظور مقیدها-

اینکار ها را نکنید .

هر گلی بزنید به سر خودتان زدید ، امروز دیگر نمی شود گفت فلانی در خواب غفلت

است و باید بیدار شود ، خیــــر ! از این غافلها نهایتا شاید از صد ده تا باشد .

امروز همه دانا شده اند . ولی نمی خواهند حق را بپذیرند وگرنه یافتن حق آنقدر راحت

شده است که کسی در دورترین نقطه ی دنیا و محروم ترین سرزمین حق را یافته و

پذیرفته  است . دنیا خیلی راحت تر از گذشته است . بهانه آوردن کار مسخره ای

است .

هرچه هستید باشید ، فقط با این حرفها ، ضد و نقیض بودن رفتارتان آدم را احمق

فرض نکنید وخودتان  را به سخره نگیرید .