“هوالمحجوب”

بعضی زخم ها هیچوقت خوب نمی شن.

مثل زخم و دردی که تو برای من گذاشتی.

+ نمی دونم چقدر باید بگذره تا باهاش کنار بیام. تا وقتی از بیرون نگاهش کردم قلبم

از حجم غصه تیر نکشه. بغض راه گلوم نگیره. چشمام سرخ نشه.

++ نمی خوام ادای محکم ها را در بیارم. نمی خوام با این فکر به خودم فشار بیارم و

آسیب بزنم. من کسی رو دارم که جبران می کنه همه چیزُ… همه چیز و همین برای من

کافیه.

+++ می دونی، جمله ی خدا می بینه برای همه تلخی ها مرهمه…