“هوالمحبوب”

ما اهل مراعاتی ها فرممون همینطوره! یک دنیا از دلخوری ها را می نویسیم و یا صدا

ضبط می کنیم تا بگیم ببین من حالم خوش نیست نیاز دارم به بودنت. اما تا ارسال میشه

با یادآوری نکنه فلانی روز پرکاری داشته باشه خستگی ش از یک طرف حرف های من از

طرف دیگه سنگین ش کنه! یا فکر اینکه ای وای امشب عیده! نکنه با گفتن اون حرفها

ناراحت بشه و شب عیدش خراب شه! و هزار نکنه های مختلف باعث میشه هرچی فرستادی

را قبل از اینکه طرف ببینه حذف کنی. بعد هم با خودت فکر کنی، خب ته ش چی؟! بگم که

چی بشه. همین سوال ها، هرچی هست و نیستِ سنگینی قلبت را نگه میداره تو خودش و

با جمله بیخیال، یک تپه خاک میریزه روشو نابودتر می کنه دلتو از اون چیزی که بوده.

+ میشه حواستو جمع کنی؟! میشه؟!

++ دست گذاشتی رو نقطه ضعفم. انتظار انتظار انتظار… خیلی زودتر از اون چیزی که فکر

بکنی نابودم می کنه.