“هوالمحجوب”
بزرگ می شویم هر دو! زیرِ سایه ی حماقت هایمان.. نه تلخ شو. نه بگیر!
و نه فریاد انا مظلوم سر بده…
راه همین است، همین. پستی و بلندی بسیار! زخم بردار ولی نگه ندار …
اشک بریز اما دو قطره، نه بیشتر. غُر نزن. مشت نکوب. ادا نیا!
صبر کن. صبر کن تا دستهایمان در هم گره بخورد. تا یکی شویم. تا یاد
بگیریم. تا بفهمیم. کمی زمان می برد. حوصله کن…
