“هوالمحبوب”

صبح بود ، هرچقدر تلاش میکردم بیدار بشوم نمی شد ! در خواب و بیداری بودم که

احساس کردم کسی بالای سرم نشسته است ، چیزی شبیه به یک سایه -رنگ بین قهوه ای و مشکی -

آن سایه خم شد به طرف گوشم و دو بار صدایم کرد : ماریا ، ماریا

با صدا کردن آن سریع پریدم . .  .

خب من در خانه تنها بودم :) آن سایه هم نمی دانم که بود . . . فقط ساعت را نگاه کردم

نزدیک نه بود . سریع آماده شدم تا بروم پی کارم .

خلاصه اینکه دستِ گلش درد نکند اگر صدایم نمیکرد همچنان در خواب و بیداری غوطه ور

می ماندم .

پ.ن: کُلِ دیروز را بیرونِ منزل گذراندم .