“هوالمحجوب”

دلم می خواهد یک پیر داشته باشم .

از آن پیرهایی که یک حرف میزنند و چنددقیقه در خیال میبرندت .

از آنهایی که لبخندشان  پر است از عِطر گلِ یاس . . .

دلم از همین پیرها می خواهد !

هروقت که متواری شدن نیازم بود بروم سراغش و فقط برایم حرف بزند .

حرف بزند و پسِ هر حرفش یک پوتک بزرگ باشد که روی مغز و افکارم کوبیده میشود .

دلم از همین هایی میخواهد که مدام مرا دست بندازد و یا حتی ضایع ام کند .

دلم میخواهد یک پیرِ نا آشنا داشته باشم برای خودم . فقط خودم

دلم میخواهد بنشینم کنارش حداقل روی تخت کنار حوض آب به دستم بهارنارنج

بدهد ، لبخندم پهنِ در آن ثانیه های خوش بشود .

 بله !  دلم می خواهد از آن پیرهای خاص داشته باشد، از آنها که هرکسی ندارد .