“هوالحبیب”
دلم سفر می خواد.
سکوتِ مسیر
خالی از همه ی فکرها و غصه ها..
دلم گذشتن و عبور می خواد.
یه رویای ممتد زیبا
یه تحول بزرگ
یه راحتی.. یه حرکت درست و اساسی.
خدای من! از اینی که هستم از این نقطه ای که ایستادم راضی نیستم.
چه تلخیِ بزرگیه.. چه کابوس ترسناکیه.. همه ش سکون سکون سکون.
من دلم جسارت دویدن می خواد
جسارت نگاه نکردن به پستِ سر
سلام
من تو مسیر اون تحول بزرگم