“هوالمحبوب”
تعجب می کنم که اینهمه ناله و نفرین یقه ی یک آدم رو نمیگیره!
هرچند که این دیدگاه که همه باید در این دنیا تاوان بدن کاملا اشتباست! این دنیا دقیقا
مثل شکم مادری می مونه که فرزند ناقص ش تا زمانی که تو شکمش هست از نقصی که
داره رنج نمی بره اما تا بیرون میاد و پا به دنیا میذاره رنج و سختی ش آغاز میشه.
اما با این وجود باز هم تعجب می کنم که چرا یکیش فقط یکیش نمیگیره و همه مونو
راحت کنه :/
+ رفته بودم کامنت های آخرین تصویر پیج را می خوندم، یکی نوشته بود؛ ان شاء الله
شمع های شام غریبانتو فوت کنیم! :)
++ مردم همیشه در صحنه!
