“هوالمحبوب”

وقتی صوتِ قرآن خواندن پدر در خانه پُر می شود و یا

صدای مادر -که طبق عادت همیشگی اش شمرده شمرده بعد از نماز

زیارت عاشورا می خواند - به گوشم می رسد

یک لحظه روزی که نبودنشان را خواهم چشیدو شنیدن این صدا حسرتی برایم خواهد شد

در چشمانم می گذرد!

در آن لحظه بی اختیار گوشی ام را می آورم تا صدایشان را ضبط کنم و بعد

وقتی چند قدم نزدیکشان می شوم از این فکری که در ذهنم بسته شد

شرمگین می شوم .  .  . و تنها کنارشان می نشینم و زانو هایم را بغل می کنم

در حین شنیدن صدایشان شاید هزاربار از  بغض چشمانم پر و خالی  می شود. . .