“هوالمحبوب”

همیشه شروع ها همراه باترسند ، ترس از شکست و این ترس  هم اغلب فعلِ “نمی توانم”

را با خود می آورد . آنوقت درست در همان مرحله اول یعنی فرضیه ای که در ذهن

پرورانده ایم به فراموشی سپرده می شود و یا در نهایت کاملا از ذهن پاک می شود .

امروز یک تصمیم گرفته ام که با ترس مواجه شد . ترس از همان شکست و در نهایت

درست مثل همان توضیح بالا “نمی توانم” هم پشتبندش آمد . . .

به این ترس اعتنایی نکرده ام و استارت مطالعه را زده ام .

هیچ تلاشی بی جواب نمی ماند . اگر بتوانم ، اگر خداوند یاری ام کند قطعا از الطافِ

خودش است و همان جمله معروف ” هذا من فضل ربی ” .

و اگر هم نتوانم قطعا از ناتوانی و کافی نبودن تلاش خودم خواهد بود  .

جمله ای که آن روز در طی شروع به من گفت خیلی به دلم نشسته است .

اینکه مگر می شود برایتان کاری کرد و آنکار بد از آب در آید !؟

حقیقتا به این جمله ایمان آورده ام  . و عمیقا تمام سعی ام را خواهم کرد .

باشد که رستگار شوم .

پ.ن1: اگر دعا کنید راهِ دوری نمی رود :)

پ.ن2: اگر در این کار موفق شدم در موضوع بندی های وبلاگ یک موضوع اضافه

خواهد شد :)

پ.ن3: چند کتاب برای معرفی صف کشیده اند . ان شاءالله در پستهای بعدی در

موردشان حرف خواهم زد . . .  (کوری و آنگاه هدایت شدم در اولویتند )