“هوالمحبوب”

خدا نکند ساعت بیداری ام از هشت بگذرد .

آنوقت انگار که یک کوه را از دست داده باشم ، تا خود شب بیحال و سرشکسته

روزم را تمام میکنم .

صبح زود برایم نقطه طلوع همه ی امیدهاست ، وقتی نبینمش وقتی خنکی اش

را حس نکنم . انگار که همه چیز را از دست داده ام .انگار که میانه راه رسیده ام

و دستم به جایی بند نیست .

پ.ن: ساعت ده بیدار شدم ، کسلم.