“هوالمحبوب”
یه موج عظیمی بین اکثر اقوام بلند شده با عنوان: ایران شادی نداره!!! دیروز معلم با آب و تاب
می گفت: لحظه ی تحویل سال هر شبکه ای رامی زدیم غم و غصه بود. مدیر که مخاطبش بود
گفت: اخه شهادت بود بخاطر همون! -با یک لحن طلبکارانه ای البته!-
معلم: زدیم ماهواره انقدر برنامه اش شاد بود. آرسام میگه مامان هرکاری می کنید بکنید فقط من
و از این کشور ببرید بیرون!!! :/ حالا آرسام چند سالشِ دوستان!؟ شش سال!!!!
خیلی دوست داشتم بگم حالا شما دلتون مهاجرت می خواد بچه را چرا هوایی کردید. اما سکوت
کردم.
از طرفی هم یِ بنده خدایی با لذت می گفت لحظه تحویل سال در حال رقص بودن.جمیعِ خانواده
البته!!! بعد هم دوباره حرف معلم را تکرار کرد که صدا و سیمای ایران پر از غم بود!!! خب همه ی
کسایی که این حرف را می زدن بلااستثناء ماهواره داشتن. و همه ی این ها بلااستثناء مخالف با
نظام.
کاری به اعتقادات صد من یه غاز ندارم. اعتقاداتی که از نظر من اصلا منطقی نیست.فقط جذابیت
کار این ماهواره هس!
این اخبار ریز و درشتی که دروغ و راستش قاطی شده و به خوردتون میره. نمی گم صدا و سیمای
ایران فلانِ اما هر چی که هست نهایتش اینِ چیزی را نشان نده، اما دروغ و کذب تو کارش
نیست.
من اگه دلم بخواد دروغ هم بشنوم حاضرم از همین صدا و سیمایی که تو کشور خودمِ بشنوم. نه از
یک عده ای که خودشون به تصمیم خودشون تشریف بردن آنور اب و تو شبکه هایی که نیتشون
بهم زدن تمامِ ارامشِ فکری، روحی، اجتماعی منِ و اونجا به قِر و فِر، خوش گذرانی مشغول ان.
هیچ کدام از این ها هم عاشق چشم و ابروی ما نشدن. کاش بشه به جای مترسک شدن این ها
و رباط وار تقلید از رفتار و تفکرات این ها خودمون با عقل و تفکر، تحقیق و مطالعه به یک نتیجه
برسیم که اینجا بده یا خوب!
پ.ن: اتفاقا خیلی خوشحال میشیم شماها برید!کاملا رُک و صریح :)
.
