“هوالمحبوب”
هر روز هزاران هزار جملات ناب و انسان دوستانه دست به دست با غرض و بی غرض
منتشر می شن! هر روز یک نفر با چند جمله ی ادبی می خواد به فلانش بفهمانه خیلی
خوب بوده ولی اون بدش کرده! یا فلانی تو خیلی بدی با من که اینهمه خصوصیات
فلان داشتم اونطور برخورد کردی… خلاصه از این قبیل جملاتی که کل مضمونش بر
پایه ی جمله ” همه بدن من خوبم” سواره، از همه در حال تراوش کردنه!
و من واقعا متعجبانه دارم می گردم ببینم بلاخره این وسط کی بده!!! کی آدم بدَست
همه با وجود این جملات و منتشر شدنش که صد البته دارن شرح حال خودشان را
می کنن، خوبن. پس این وسط بدا کیا هستن!
این از اون می ناله! اون میاد از یکی دیگه می ناله! یکی دیگه از یک نفرِ دیگه و…
همینطور سلسله وار برو.
مشکل اینِ ما عیب خودمون را نمی بینیم، اغلب موارد دنبال انگشت اتهام زدن به
آدم های اطراف هستیم. گاهی مقصر اصلی خود ما هستیم و چند درصد کم طرف
مقابل. بهتره قبل از اینکه ((ناله نامه)) تنظیم کنیم و هی انا مظلوم انا مظلوم سر
بدیم یک نگاهی به خودمون بکنیم. بیشتر مواقع رفتار اشتباه خودمون باعث این
سوتفاهم ها میشه. وگرنه هیچکس بد مطلق نیست. همه مون نقص داریم.
بگذریم از هم تا دنیا بیش از این برامون جهنم نشه!
+ کاری به آدم هایی که دُز نامهربونیشون بالاست ، هیچ قیدی ندارن ندارم!!!
درست می فرمایید. حق یکیه ولی ما نمی خوایم رو دلمون پا بزاریم