“هوالمحبوب”
توصیه اکید بنده به تمامِ دانش بجویان این است که؛
<< عزیزِ من! وقتی سرکلاس گوش نمیدی؟! چرا یهو سرت را میاری بالا و زُل می زنی
به استاد و هی تایید می کنی؟! حالا تایید هیچ! چرا کلامش را ندانسته تکمیل می کنی؟!
تو همون سکوتت بمون، بذار کلاس تمام بشه تا اینطور ضایع نشی>>
پ.ن: زُل زدم بهش، زُل زد بهم. داشتم توضیحش را تکمیل می کردم. همان تکمیل کردنم
داد زد که اصلا گوش ندادم. خنده ام گرفت زدم زیر خنده! استاد هم آقا… خلاصه تا این
واحدتا تمام بشن ابرو برام نمیمونه…
***
گفته بودم که استاد اقا داریم شبیه به شهید مطهریِ ؟! صندلیم یجا افتاد که فقط نیم
رخش را می دیدیم. در حین قدم زدن بدون توجه به اطراف بلند می گفتم ای بابا حالا
من باید نیم رخ استاد را ببینم. در همون حین استاد وارد شد هیچی دیگه همان لحظه
تمام رخ را هم رویت کردیم!!!
***
اینایی که همیشه خدا انتخاب واحدشون را میذارن حذف و اضافه . وقتی هم تاریخ
میگذره میدون دنبال آموزش! اینا انگیزشون چیه؟!
از التماس و استرس خوششون میاد؟! یا کلا ریلکسیشون بالاست؟!
خلاصه ماذا فازا دوستان؟؟؟؟؟
خوش به حالشون که اینقد بی خیالن