“هوالمحجوب”

سینی چای به دست وارد سالن شدم. طبق احترام به سمتِ پیرخانه رفتم تا اول

به او تعارف کنم. نرسیده به او اشاره ای به علیرام کرد و گفت: اول برای علیرام ببر!

ناگهان رگِ شوخ طبعی ام اوت کرد. راهم را کج کردم به سمتِ علیرام سینی را

به طرفش گرفتم با نیشی باز گفتم: - هی پسر! مثل اینکه خیلی دوسِت داره!!!!

حرفم فقط یک “زدن به شانه کم داشت” که  ناگهان نیشم جمع شد و یادم آمد

-هی دختر! هردو بزرگ شده اید، این سبک سری ها یعنی چه…