“هوالمحبوب”
گوش میکنم، چندبار:
- سلام ماریا دلهایمان ، ما در لبنان، سوریه، عراق. همه ناراحتِ این اتفاقات کشورایران هستیم.
دوباره ریپلی میکنم: ماریا . . .
لبخند میزنم به لهجه دست و پا شکسته اش، به دعای خیر آخرش که همه رابه فارسی جابجا و
لهیده گفت.
صدا ضبط می کنم:
- سلام، این نهایت محبت شما را می رساند، خیر است ان شاء الله…
می ایستم منتظر تایید، تیک تایید ارسال زده می شود. گوشی را کنار می گذارم و دوباره لبخند
روی لبانم نقش می بندد…
درسته سرنوشت ما روی سرنوشت خیلی ها تاثیر می گذاره