“هوالمحبوب”

وقتی دلم از فضای مجازی پر میشه ، وقتی ازش آسیب میبینم . وقتی توش کاری میکنم

که نباید . وقتی کسایی اذیتم میکنند  و وقتی من ناخواسته و ناعاقلانه رفتار نادرستی

میکنم دلم میخواد با اون حرف بزنم .

دلیل را واقعا نمیدونم .

نه حرفی غیر از پستها با او زده ام و نه بحثی . . . هیچی هم از زندگی شخصی و خصوصیاتش

نمی دانم . او هم به اندازه همین فضای ترسناک “مجازی” است .

اما این حسن اعتماد فقط و فقط بخاطر چند رفتار است همین .

حالا ، دقیقا همین حالا دلم پر است و برای چندمین بار دلم پر میزند با او حرف بزنم .

با کسی که حتی سلام و علیکمان هم بی دلیل نبوده است .

پ.ن1: اشتباه کردم همین !

پ.ن2: باید فراموش کنم و بگذرم به زندگی عادی بپیوندم اگر بتوانم .

پ.ن3: چقدر وحشتناک است برخلاف آنچیزی که هستی قضاوت بشوی . برای اولین

بار طعمش را چشیدم . خیلی تلخ بود مثل زهر مار.