“هوالمحبوب”

دو روزی هست که مشغول خواندن خاطرات “آن فرانک” هستم. راستش عجیب با این

خاطرات عجین شده ام. شاید دلیلش بخاطر واقعی بودن آن است. وقتی چند برگ

اول کتاب را شروع کردم اضطراب عجیبی داشتم. هیچوقت دلم نمی خواهد ته مانده -

های اشخاص مرده را در دست داشته باشم. فرقی ندارد! تصویر باشد، خاطره باشد و

یا حتی کتاب باشد. برایم حس جالبی ندارد.

در این دو روز با تمام وجود احساس می کنم خود “آن” هستم و در مخفیگاه زندگی

می کنم. آنقدر همزاد پنداری کرده ام که وقتی سرم را از کتاب برمی دارم تمام محیط

اطرافم برایم ناشناس می آید. باید زمان کوتاهی بگذرد تا به خودم بیایم.

کتاب مسئله ی حجاب شهید مطهری را هم شروع کرده ام. زرنگ شده ام مثلا! دو تا

دوتا هندوانه بر میدارم…

بعدها بیشتر در مورد این کتاب صحبت می کنم!

“هوالمحبوب”

اولین بار که دیدمش اسمش جذبم کرد. برخلاف همیشه که داستان را کمی مطالعه می کردم

و بعد خرید می کردم اصلا سراغ متن منتخب پشت کتاب و یا بازکردن کتاب نرفتم! احساس

کردم نام کتاب انقدر برایم جذاب هست که دلم بخواهد بخوانمش… بالاخره دیروز فرصت شد

استارت را زدم و چند ساعت پیش پرونده اش را بستم.

داستان کتاب هول و محور تمام شخصیت های داستان می چرخد! یعنی هر بار نویسنده از

زبان یکی از آنها صحبت می کند. من احساس کردم که نویسنده تکلیفش در بستن داستان

خیلی مشخص نبوده، از طرفی هم این سردرگمی به منِ خواننده هم منتقل می شد.

داستان دراصل در ابتدا از یک خانم شروع می شود که خواستگاری دارد و می خواهد ازدواج

کند، بعد در طی این ازدواجش مشکلاتی پیش می آید و در آخر کل داستان شکل می گیرد!

اعتراف می کنم درک شخصیت های این کتاب برایم سخت و غیر باور بود. اما در کل نمی دانم

الان دقیقا از خواندنش چه حسی دارم. اینکه خوشحالم وقتم را گذاشتم یا نه! واقعا خنثی هستم.

فقط می توانم بگویم این کتاب از آن دسته کتاب هایی است که فقط یکبار دلت می خواهد

بخوانی…

“هوالمحبوب”

داستانش را خیلی دوست داشتم. چنان با شور و شوق در مورد عشق حرف می زد اصلا آدم

دلش می خواست عاشق بشه ؛) .

خب این کتاب در مورد عشقِ یک پسر سنی به یک دختر شیعه صحبت می کنه. برخلاف 

داستان های دیگه که تو محوریت عشق میگذرن این کتاب اصلا کلیشه ای و تکراری نبود.

نقد داره از نظر من.

یعنی منِ خواننده می تونستم یک جاهایی گیر بدم به داستان. ولی از آنجایی که قلمِ نویسنده

فوق العاده دوست داشتنی بود. آدم چشم پوشی می کرد از این نقص. به جرات می تونم بگم

که از این کتاب لذت بردم و به نویسنده اش تبریک می گم که در قالب رمان اعتقاداتی را جا داده

که نتنها داستان را خسته کننده نکرده بلکه حتی جذابیتش را چندبرابر کرده.

بخونیدش. واقعا بخونیدش :) خیلی دوست داشتنی بود. خیلی…

+ روز قبل صبح شروع کردم به خواندن، شب تمام شد.

++ بعد از اینکه تمام شد کسی ازم امانت گرفت! دعا کنید کتاب زنده برگرده! انقدر که

در امانت دادنِ کتاب ضربه خوردم. تا کسی ازم کتاب می خواد تن و بدنم می لرزه! تو

عمرم فقط به کتاب هام حساسم.

“هوالمحبوب”

 روایتی از شهری وارونه…

این کتاب در قالب یک رمان در مورد مشکلات پیرامونِ شهرسازی و پایتخت صحبت می کنه.

اگر قبلا آثار این نویسنده را خواندید، خودتون را برای پذیرفتن اثری متفاوت تر آماده کنید. از

نظر من کتاب پُریِ و ارزش خوندن را داره.

خلاصه اینکه اوصیکم به این کتاب…

پ.ن: امروز هوا حسابی سوپرایزمون کرد :) برفِ بهاری دیده بودید تا حالا؟! ماهم که

تو کوهپایه… حسابی برف بارید. خلاصه داریم از سرمای زمستانی بهار لذت می بریم…

“هوالمحبوب”

احساس می کنم خیلی عجولانه در مورد این کتاب صحبت می شود! با اینکه خود من

هم تا چند صفحه اول گنگ و مبهم فقط در برگه ها می چرخیدم اما وقتی راه را پیدا

کردم و خودم را در دل داستان دیدم همه چیز روال همیشگی را گرفت. ناگفته نماند

من همیشه در هرکدام از آثار این نویسنده این مبهمی اول را داشته ام.

درست است که این کتاب با سایر کتاب های این نویسنده تفاوت های زمین تا آسمانی

دارد. اما هر خط آن از نظر من حرفی جدید می زند. شاید اصلا تفاوت آن و نپسندیدن

دیگران به خاطر همین جدید و نو بودن اش باشد!

نویسنده برخلاف اثر های دیگر اینبار خیلی واقع گرایانه دارد روایت می کند. روایتی از

وارونگی یک شهر… -ر ه ش-

از صمیم قلب می گویم که این کتاب را فوق العاده دوست دارم و الان صفحه ی صد

رسیده ام. اگر بخواهیم ادبیات را فاکتور بگیریم همه ی حرف های این کتاب کاملا

ظریف وباهوش بسیار بالا در پس هر جمله خوابیده است.تا آنجایی که من بعضی از

پاراگراف ها را برمی گردم و از نو می خوانم.

امیرخانی ما را با آن داستان های لطیفش بد عادت کرده است. اصلا برای همین است

این داستانِ خشن که واقعیت های بزرگ را یادآوری می کند برایمان یک اثر دوست

نداشتنی و یا ضعیف تر از آثار دیگر خوانده می شود. چون دقیقا دارد حقایق اطرافمان

را به ما یادآوری و یا اصلا میفهماند…

من بیشتر از ظاهر، دلم برای باطن و مغز اثر می تپد. از نظر من مغز اثر خیلی ارزشمند

است.حالا اینکه داستان تا چه اندازه باب میل نقادان باشدیا نباشد و ادبیاتش تاچه

اندازه با مزاج خوانندگان سازگار باشد یا نباشد، برایم مهم نیست.

پ.ن: صرفا به عنوان یک خواننده نظرم را در مورد کتاب دادم :)))

“هوالمحجوب”

همیشه دوست داشتم کسی را داشته باشم که ساعت ها از گذشته اش صحبت کنه! البته که آن

شخص باید سن و سالی ازش گذشته باشه.

این کتاب دقیقا همینِ! منتهی یک وجه زیبای اون تفسیر زندگی از نگاهِ کسیِ که دقایق آخر عمر

خودش را می گذرونه! دیدار یک دانشجو با استاد قدیمی و آخرین کلاس…

دوستش داشتم، توصیه می کنم بخونید :)

“هوالمحبوب”

آه ای شکسته، خسته از چه ای ؟!

زین پس تو را به وادیِ این روح می کِشم…

هذیانِ بی سر و ته :)