“هوالشافی”
ای نادیده ی رفیق !
چگونه این مسیر را بی تو سِیر کنم ؟
این مسیر یا تمام می شود یا تمامم می کند . . .
گمان نکنم لذتی در دیدن تمام شدنم، باشد !
پس تمامش کن . . . نگذار تمامم کند .
بگذار عهدِ دیرین بینمان دوباره جان بگیرد و دل، شروع به تپیدن کند . . .