“هوالمحبوب” 

درست یادم نیست کدام ساعت درس، ولی خوب به یاد دارم 

کدام معلم بود که آن درخواست را کرد. . . 

نوبت من که شد از صندلی دل کندم و ایستادم / چشمانم

را چندثانیه روی هم گذاشتم و بعد با آرامشی که انگار از 

همان تصور در من به وجود آمده بود گفتم :

چند سال دیگر در همین ماه همین روز و دقیقه و ثانیه من 

فرزندانم را راهی کلاسشان کرده ام و خودم میروم در اتاق

کارم و پشت میز می نشینم و شروع میکنم به نوشتن چیزی

در برگ های روی میز! معلم نگاهم کرد و گفت :

همین ماریا!!؟ 

گفتم :

از این زیباتر نمی توانستم تصور کنم. . . 

يک مدت کوتاه مکث کرد و خواست بنشینم نميدانم چرا 

تعجب کرد شاید دلش می خواست مثل بقیه دخترها بگویم

وکیل شده ام و در دفترم هستم،  استخدام نیروی انتظامی 

شده ام و سرکارم هستم معلمم و در حال تدریس و.   .  .