“هوالمحبوب”

با خانم برادر رفته بودیم خرید ، در یکی از مغازه ها با خانم فروشنده مدام حرف میزدم و

راهنمایی می خواستم .

در بین پرو خانم برادرجان ، من خودم را باد میزدم .

خانم فروشنده با لبخند نگاهم کرد و گفت : من با این مانتو دارم از گرما خفه می شوم .

شما چطور با روسری کیپ و چادر تحمل میکنید ، بخاطر شغلتان است یا اینکه دوست

دارید ؟!

خندیدم و طی بادزدن گفتم : نــــه ؛ دوستدارم ، به خاطر علاقه است .

با تعجب و لبخند پرسید : دوست داری ؟

این یک مکالمه عادی است . ولی از نظر من یک چیز مهم دیگر هم در آن نهفته است.

اینکه من آنقدر در مقابلش راحت بودم و احساس صمیمت ایجادکردم که با ظاهرش که

زمین تا اسمان با من متفاوت بود جرات کرد و سوالش را پرسید .

چیزی که این روزها خیلی ها از گفت و گو از آن هم فرار میکنند .

راستش را بخواهید گاهی خودم هم از رفتار بعضی از چادری ها متنفر می شوم .

اینکه به سختی با کسی که ظاهرش با آنها متفاوت است ارتباط برقرار میکنند .

و یا بخاطر عقاید آن فرد خوبی های دیگرش را نمی بینند .

اسمش را من میگذارم تعصب کورکورانه ! یک تعصب بیجا که در خیلی از امثال من

جمع شده است .

چیزی که فاصله ها را زیاد میکند . خیلی زیاد . طوری که تبعات جبران ناپذیری را

خواهد داشت .