“هوالحبیب”
+ تُف به ریا هر از چندگاهی از این دست نوشته ها هم درست می کنیم :)
++هرچند درست و درمون نیست. ولی همین که عکس و متن از خودمون تولید میشه
یک نَمه امیدی هست، نیست!؟
“هوالمحبوب”
هیچوقت حاضر نشید با این سایز لیوان بادکشتون کنن! :/ من اولش شیر شدم گفتم بنداز ببینم
چطوریه به پنج دقیقه نکشیده منی که اصلا صدام در نمیاد صدادار شدم و با التماس می گفتم
بکش نمی تونم! :/ البته لازمه ذکر کنم محدوده ای که استفاده می شد دقیقا همان محدوده ای
بود که بی نهایت درد داشتم. اما در هر صورت این ریسک را نکنید.
+ جونم براتون بگه من باز زدم کتفمو داغون کردم. کتف راستم مصدوم شده :(((
++ کاش دردکِشِ دل هم بود! نه!؟
“هوالمحبوب”
اگه تو این ساعت بیدارم معجزه س! این روزها ساعت سه از کلاس به خونه می رسم و درست
مثل جنازه میافتم و بعد هم بدون اینکه تنم خستگی را در کنه میرم سراغ یک وظیفه ای که
همینطوری بیخود و بی جهت افتاده گردنم. بعد از چندساعت انجام وظیفه ساعت نه بیهوش
می شم و دوباره روز بعد طبق روال همیشگی. خسته که هستم. روحمم همچنان داغانه. اما
چاره ای ندارم.
میم زده لپ تاپم را ترکونده هرچقدر هم غر می زنم که درست کن همچنان همانطوره :( برای
همین برای یک پست گذاشتن انقدر گیر می کنه که اعصابم بهم میریزه از نوشتن منصرف
می شم، میزنم لپ تاب را خاموش می کنم.قطعا تو شرایط فعلی من نباید توقع حوصله وصبر
داشته باشید! دارم نهایت سعی م را می کنم به روال عادی بگردم. ورزش کتاب فیلم و اندکی
درس!!! اما خب همچنان پرچم دل بالاست و تا میام عاقل بشم سریع لباسشو میزنه کنار و زخم
هاشو نشون میده که ببین! ببین هنوز خوب نشده زخمی که برداشتی! دوباره برمیگردم سر نقطه
اول. القصه این روزها هم میگذره و من با یادآوریش قطعا خنده که نه اما غصه از خودآزاری هام
خواهم خورد.
“هوالمحبوب”
کلا تو بحث موزیک طالب آهنگهایی هستم که نوای آرومی دارن و بیشتر از همه مضمون برام
مهمه. امروز یکدفعه یاد یکی از آهنگهای رضا صادقی افتادم، همون که شعرش این بود:
داشتم فراموشت می کردم اما باز دوباره دیدمت تو غم ها غوطه ور شدم چرا؟! …
زد بسرم دانلودش کردم تا شنیدم شوکه شدم! اصلا صدای رضا صادقی زمین تا آسمون فرق
کرده.
البته این آهنگ از اون دسته آهنگ های ابتدایی این خواننده س. ولی باز فکر نمی کردم تا این
حد :/
من شعر این آهنگ را خیلی دوست داشتم با اینکه آهنگ را خیلی گوش ندادم اما شعر را از بر
شده بودم و مدام زمزمه می کردم. مثل امروز که یک دفعه وسط کارهای شخصی یادش افتادم
و زدم زیر آواز…
“هوالمحبوب”
اصلا حواست هست که برای آمدنِ پاییز شادی نکردم؟!
“هوالمحبوب”
روحانی وسط سخنرانی مکثی کرد، صدایی خفیف که برای مداح مراسم بود به گوش رسید که
خطاب به روحانی گفت: امشب می ترکونیم.
روحانی هم در جواب گفت ان شاء الله. راست هم گفت ترکوند!
منتهی باندهای مجلس و گوش های ما را با فریادهایش…
+ مجالس حسین را بازار نکنید.
++ دیدید بعضی ها تا میان مداحی و نوحه سرایی کنن با اینکه صدا و مضمون خاصی ندارن اما
اشک هاله ی چشمتون می شه؟! اینا نیتشون ترکوندن نیست. اینا نیتشون خرده شیشه نداره.
خلوص هر مدیحه سرایی را باید از اشک هایی که ریخته میشه سنجید نه از فریادها و بالاپایین
پریدن ها .
“هوالمحبوب”
تقریبا به آخرهای کتاب رسیده م. امروز تو پیج یکی از کتاب فروشی های تهران که این کتاب را
تبلیغ می کرد کامنت آقایی متعجبم کرد.آقایی در وصف این کتاب فرموده بودن:
((این کتاب افتضاحه افتضاح!))
حالا فکرش را بکنید در مقابل کتابی که خاطرات یک زندگی را تعریف می کند کسی این حرف را
بزند مثل این می ماند به شخصی که خاطراتش را نگارش و منتشر کرده بگویی: خبر داری چقدر
گند زندگی کردی؟!
این کتاب ارزش ادبی خاصی نداردکه البته از نظر من هم کاملا طبیعی است چون بازگویی
خاطرات واقعی نیازی به خلق ادبیات آنچنانی ندارد. نوشتار کاملا عامیانه و روان است انگار که
نویسنده درست ور دل شما نشسته و برای شما تعریف می کند. اصلا حوصله سر بر نیست و به
جرات می توانم بگویم آنقدر جذابیت دارد که در عرض دو ساعت بزنید زیر گوش کتاب و یک
نفس بخوانیدو تمام.
از نظر من بارزترین و شاخص ترین نقطه ی قوت این کتاب که ارزشمندش کرده این است که
نویسنده کاملا بی طرفانه فرهنگ و تفکر غرب را به تصویر کشیده. این برای کسانی که علاقه مند
هستند حقایق را بدونن عالیه. خلاصه اینکه اوصیکم به خواندنش…
