“هوالمحبوب”

چشم هایش را ریز میکند موشکافانه به من خیره میشود :

- انگار لاغرتر شدی !

میخندم میگم :

نه همونم .

چیزی نمیگوید میرود اتاقش .

بعد از چند ساعت خواهر :

مادر بزرگ نگرانت شده از من میپرسید ماریا مریض نباشد نگوید لاغر شده !!!

من به فدایِ تمامِ نگرانی های شیرینِ تو :))) سایه ات بالای سرمان باشد

پیرِ خانه . . .

“هوالمحبوب”

وقتی مادرم چیزی هدیه میدهد چیزی که واقعا ارزشمند است ، وقتی میگوید

ببخش ماریاجان . دوست دارم زمین دهان باز کند و من را ببلعد . . .

روزی هزار بار یادآوری میکنم من از شما توقعی ندارم .

این روزها از بارِ شرمندگی نسبت به پدر و مادر دارم لِه می شوم .

امروز به رویم آورد که چرا مشکل چند ماهه ام را به او نگفتم . دلم نمی خواست

حتی ذره ای فکرش مشغول من شود . . .

خدایا کمکم کن اگر باری از رو دوششان بر نمیدارم حداقل باری بردوششان نذارم :(

پ.ن :  دعا کنیم برای هم ، دعا کنیم شاید درِ بسته ای باز بشه . . .

“هوالمحبوب”

ازم کمک خواست صدایش غم داشت ، خستگی داشت ، کلافگی داشت .

نتوانستم کمکش کنم . . .

دنیایی غم روی دلم نشسته است .

کاش کسی کمک احتیاج داشت یادِ من نیافتد :(

حالا با این دل گرفتگی چه کنم ؟

خدایا خودت کمکش کن . . .

“هوالمحبوب”

ازدواج دو حالت بیشتر ندارد :

1- یا با کسی ازدواج میکنی که سطح فهم و اطلاعاتش از تو بالاتر است

2- یا با کسی ازدواج میکنی که سطع فهم و اطراعاتش از تو پایین تر است

در گزینه اول کاملا مشهود است که تو رشد میکنی و صد البته در راستای رشدت

آن فرد هم رشد خواهد کرد .

گزینه دوم باید تلاش کنی کسی که زیر دستت است را رشد بدهی که برای یک خانم

فوقِ مشکل است اینکار . تاثیری که یک اقا میتواند در خانم بگذارد به مراتب بیشتر

از خانم است . از هر ده تا شاید سه تا خانم تاثیر گذار باشند .

امیدوارم من از دسته  اول باشم .

وقتی شنیدم برای خودش تولد گرفته شوکه شدم بیشتر از شوکه شدنم نوعِ تولدی

که گرفته بود ، بود .

فقط پسرها را دعوت کرده بود و البته خانم لوس را . . . بعد هم یک مهمانی مخلوط

که دوستانش هم حضور داشتند .

گاهی فکر میکنم چرا همسرش راضی است به اینکار ها اصلا چطور رضایت دارد خانمش

در جمع روسری بردارد و بولیز و شلوار -که البته اینجا مودبانه اش را مینویسم- بگردد .

مثلا وقتی حلقه نامزدی اش را به شاعر جان نشان میداد و شاعر بدون اینکه محرم و

نامحرمی را رعایت کند دستش را گرفته بود حلقه را نگاه میکرد !

اصلا برایم قابل درک نیست یعنی آن مرد یکذره هم در خونش غیرت نیست !

حالا با این تصور که در خانه اش مهمانی گرفته و تنها پسرهای جوان را و بعلاوه دختر لوس

را دعوت کرده مطمئنن مشخص است که چه مهمانی داشته !

بعضی اقایون از یک سیب زمینی هم بی رگ و ریشه تر اند .

بعد همین اقایی که خانمش از حد گذشته است به غزل عاشقانه و عسل گیر داده که شما

چرا ارایش میکنید ! در صورتی که این دو اصلا ارایش نمی کنند !!!!

اگر هم بکنند به حد و اندازه خانم او نیست !

خدا به او عقل عاجل بدهد !

“هوالمحبوب”

پیام فرستاده که دلش برایم تنگ شده ! در آخر هم فرمود برایش خیلی عزیزم !

این ابراز علاقه های یکدفعه ای همیشه میترسانتم . . .

درست مثل دیروز که داشتم شاخ در میاوردم از این محبتِ نا به هنگام . . .

“هوالمحبوب”

سرهنگ پسرش بیست و نهم همین ماه عقد می کند ، با خانمی که در بیمارستان

همکارش بوده . . .

من که سعادت دیدنِ نزدیکِ با آن خانم را نداشتم .

ولی زمزه هایی بلند شده مبنی بر اینکه این خانم اصلا در شان دکتر نیست !

میگویند دکترمحاسنِ زیادی دارد ، کاش بیشتر صبر میکرد تا کسی بهتر پیدا میکرد !

مثلا دکتر چه شانی دارد نمی دانم ! اینکه حالا پدرش سرهنگ است و مادر و پدرش

تحصیل کرده و خانواده ای دست به دهان رسیده هستند شد محاسن !؟

دکتر از آن شخصیت های موذی دارد که حتی سلام و علیک اش هم با سکوت است

اصلا شاید من خیلی کم صدایش را شنیده باشم .

اغلب هم من سلام داده ام ! اینطور که حرفش است مهریه را هزار خورده ای در نظر

گرفته اند که سرهنگ قبول نکرده و دکتر خودسر مهریه را قبول کرده !

مادر دکتر هم دلش میخواست عروسش به اصطلاح مذهبی باشد و متاسفانه این

دختر آنطور نیست .

از نظر حجاب به نظر متعادل است .

ولی انگار به مزاج خیلیها خوب نیامده . شبِ چهارشنبه سوری که من پیچاندم و نرفتم!

خانم را آورده بودند باغ و همه دیدنش همه هم یکصدا میگویند دکتر حیف شد ! 

حالا اینکه دختر بینوا مثلا در فلان محدوده تهران که متوسط نشین هم هستند زندگی

میکند شد در شان نبودنِ دکتر !

خداروشکر دخترک بیچاره هم رشته ای دکتر است و خود او هم دکتر است اگر مثلا فلان

رشته را میخواند چه میشد !!!!

علف باید به دهان بزی شیرین بیاید . اینکه خیلی ها صفحه میگذارند که دخترک اصلا

در شان این خانواده نیست . بی انصافی است .

باید شخصیت آن خانم را دید بعد صحبت از شان کرد .

محدوده زندگی و خانواده به نظر من اصلا مهم نیست همین که خانواده ای سالم و

با فرهنگ باشند کافی است .

این صفحه گذاشتن ها بیشتر از تعصب داشتن از روی علاقه به دکتر است .

وگرنه اینجانب در شخصیت دکتر هیچ چیز ممتازی ندیدم که بخواهم تایید کنم .

ان شاء الله همه ی جوانان خوشبخت بشوند این دو جوان هم در آنها !!!!

“هوالمحبوب" 

توی هتل که بودم ،  حوصله ام سر رفت تصمیم گرفتم برم تو لابی بشينم 

روی یکی از مبلا نشستم و چند تا خانم ديگه هم آمدند و شروع کردیم به صحبت کردن

خانم دیگری هم بود که از ما مسن تر بود و ميشد گفت جای مادر ما بود 

داشتیم سر جهيزيه و توقعات دخترها  و مشکلات زوجها صحبت میکردیم. 

از طرفی هم زوج های جوان دانشجو هم تو همان هتل بودند بعد از نیم ساعت 

یک آقای جوانی آمد طرفم و گفت: خانم ببخشيد شما تا چه ساعتی اینجا هستید 

با تعجب نگاهش کردم و گفتم هستم تا یک ساعت دیگر گفت خیلی ممنون خانمم

ميخواستن بیان پیشتون. این را گفت و رفت.  

منم همینطور به مغزم فشار میاوردم که همسر ايشون کی بود که بامن کار داشت.

به ده دقیقه نکشیده دوباره یک آقای دیگر آمد و دقیقا همین حرف را به من زد و رفت. 

من که ديگه خنده ام گرفته بود با خودم فکر میکردم که نکنه قصد 

دست انداختن من را دارن به هر حال از دانشجو ها کم بعید نبود این حرکت. 

برای سومین بار که این اتفاق افتاد به تعجب به خانم هايي که کنارم نشسته بودند نگاه

کردم و گفتم من را اشتباه گرفتن انگار. 

خانمی که مسنتر بود با لبخند اشاره کرد به سمت راستم. 

نگاه کردم و دیدم روی بنر کنار دستم نوشته شده: سرکار خانم دکتر همیز روانشناس  . . .  

بله اینجانب جای مشاور نشسته بودم حالا مشاور چه کسی بود! 

بنده خدا همان خانم مسنی بود که یک ساعت داشتیم باهم خوش و بش میکردیم. 

دکتر همیز خندیدن و من به خنده افتادم و گفتم شرمنده اصلا متوجه بنر و جایگاه نشدم 

بعد هم بیت:  تکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف را خواندم 

و جابجا شدم. 

خدا هیچکس را ضایع نکند! چرا یاد این حرکات شیرین عقلانم افتادم بماند.