“هوالمحبوب”

داشتم برمی گشتم که تلفن زنگ خورد، وقتی جواب دادم صدای بچگونه ش همراه با یک

ناز و کرشمه پخش شد توو گوشام:

_ خاااالــــــه سلـــــام!

تا صداشو شنیدم شروع کردم به قربون صدقه رفتن. پرسیدم خوبی؟! گفت: آره بعد به ثانیه

نکشیده انگار یادش آمد که برای چی زنگ زده بغض کرد و گفت: نــه، حسام منو میزنه! :/

وسط رد شدن از چراغی که قرمزه گفتم: حسام کوچیکه متوجه نیست تو ببخش..

خلاصه اینکه در چند دقیقه تماس و اقناع این شخصیت بزن بهادر گوشی را قطع کردم و چند

ثانیه بعد مادر زنگ زدن و گفتن: ماری کجایی مادر؟! زود بیا خدا خیرت بده اینا هی میافتن به

جون هم :/  -وی نقشِ لَله ی اطفال را دارد :/-

بله من با حداکثرترین سرعت خودمو رسوندم منزل ولی کار خاصی از دستم بر نمی آمد

حسام بی نهایت کرم ریز :) که البته طبیعیه پسربچه ها همه شون همینن  و بزن بهادرمون

هم بی نهایت لوس. تا یه انگشت حسام به سمتش می رفت جیغش بلند می شد و گریه!

و جالب اینجاست همین لوس خانممون لپ سمت چپ حسام رو طوری چنگ انداخته که

من با دیدنش واقعا دلم کباب شد. متاسفانه حسام در کنار همه ی شیطنت ها و بی احتیاطی-

هاش بی نهایت مظلومه. وقتی کتک می خورد می رفت اتاق گریه هاشو می کرد و می آمد!

حتی لپشم وقتی اون شکلی شده بود صداش در نیامده بود. :(

+ تصویری که مشاهده می فرمایید جمع کردن این دو زامبی در کنارهم بود. بردمشون طبقه ی

بالا اتاق تا مثلا بخوابن. سمت راست بزن بهادره سمت چپ حسام. مثلا داشتن کارتون نگاه

می کردن :/ مثــــلا.

++ وسط این هیاهوی بچه ها یهو کم آوردم و بلند گفتم ای باباااا به من چه اصلا حواستون به

بچه هاتون باشه. خسته شدم از بس گفتم مراقب باشید :(((

+++ دردانه و سلاله برای تمام شدن پیش دبستانی قراره برن اردو. از اونجایی که موسسه برای

دخترعموجانمان هست یک حسی درونم را قلقلک داد که منم همراهشون برم. اما فکر اینکه برم

و اینا بگن وای ماری ببین سلاله کجا رفت. وای ماری مراقب باش دردانه نیافته و….

کاملا منصرف شدم!!!