“هوالمحبوب"
فقط همینم مانده بود خوابِ کارگردان ببینم D:
موضوع: "روزمرگی"
“هوالمحبوب"
نمیدانم چرا، البته شاید هم بدانم ولی لزومی به گفتن در
اینجا نمیبینم!
خیلی با برنامه خندوانه حال نمی کنم! بصورت مودبانه
خوشم نمياد. ولی نميتونم بعضی فرهنگ سازی های
خوبش را انکار کنم چون بنظرم خارج از انصاف میشه!
از طرفی هم احساس میکنم لودگی توش زیادِ و اصلا اصلا
نميتونم يک لحظه فکر کنم جای آن آدم هایی که در برنامه
تماشاچی نشستن باشم! :/ اصلا فکر که میکنم احساس
میکنم الانِ که ایست قلبی کنم و. . .
ولی وقتی میبینم خیلی ها خوششان مياد تعجب میکنم
اگه بخوام برنامه طنز انتخاب کنم قطعا دورهمی را انتخاب
میکنم. البته آن هم تا حدودی یک ايراداتی داره ولی خب
سر سنگین تر است حداقل!
“هوالمحبوب”
مادربزرگ سه روز مریض شده و مادر اصلا بهم نگفته !
هیچوقت نمیتونم بفهمم چرا مادر هیچی را خبر نمیده ! البته این اخلاقش را خودم
هم دارم چیزی را در بوق و کُرنا نمیکنم ولی این یک مورد کمی فرق دارد خب !
باید فردا حتما سر بزنم :( مطمءنم که ناراحتی میکنه و میگه که چرا بهش سر نزدم!
و من واقعا شرمنده میشم که بگم خبر نداشتم :/
“هوالمحبوب”
همه توی پاییز و زمستان بدنشون کمتر آب نیاز داره ، آنوقت منِ کج و کُنجل ازشروع
پاییز و زمستان از صبح
که بیدار میشم لیوان به لیوان آب میخورم و بطری به بطری اب میذارم کنارم و هر دو
ساعت خالی میکنمش ! خسته شدم انقدر اب می خوردم :/
“هوالمحبوب”
باید اقرار کنم که با خاتمه یافتن دریافت نامه های تو ، خیالم اسوده شده بود .
امروز با خواندن نامه جدیدت بار دیگر همان طوری معذب شدم که آن زمان برایم
نامه می نوشتی از خواندن آنها معذب می شدم .
آن سبک، بدون احساسات،اندکی خشک و در عین حال شتابزده. . .
به خوبی درک میکنم که ((کاتولیک)) بودن را خیلیراحت می توان از انتخاب کلماتی
محتاط و به کار بردن صفت ها در املاء نیز حدس زد . . .
قسمتی از کتاب عذابِ وجدان - نویسنده آلبادسس پدس
نمی تونم بگم کتاب فوق العاده ای بود ولی سبک نامه نگاری دو دوست که یکی بخاطر
مشکلی که برایش پیش آمده دوباره بعد از سالها به تنها دوست صمیمی اش نامه
می فرستد و از او کمک می خواهد را تقریبا دوست داشتم.
با خواندن این کتاب و بعضی حرف های خاص معنادار مثل همین پاراگراف که نوشتم
به خوبی میشه درک کرد که تمام عقاید و اعتقادات حتی در نوشتار هم خودش را نشان
می دهد . . .
و چقدر من تفاوت کاتولیک و پروتستان را شبیه خودمان میبینم !
همانطور که غربی ها کاتولیک ها را سخت مذهبی میدانند بقیه هم ماها را سخت مذهبی و
و به عبارتی حزب اللهی میدانند .
وقتی فلورا مدام در گروه دبیرستان من را با خانم حزب الله صدا میکرد . البته با نیش و
کنایه خطاب به او در جوابش گفتم خانم حزب الشیطان . . .
بهش برخورد !گفتم خب تو که حزب اللهی نیستی و خودت را تبرعه میکنی حتما
حزب شیطانی . . . بعد از ان دیگر من را حزب اللهی صدا نکرد!
“هوالمحجوب”
باید اعتراف کنم که امروز در کتابخانه دوباره یک گیجانه خلق کردم :)
نمی دانم ولی اگر اشتباه نکنم آخرین عضویت کتابخانه ام برمیگردد به سال 89
خیلی وقت بود پا در کتابخانه نگذاشته بودم .
وقتی فرم کتابخانه را پر کردم به انتهایش که رسیدم تعهد قبول مقررات کتابخانه و
جایی که باید امضا میکردم بود فرم را برگرداندم ولی مقرراتی نبود همینطور هم
نمی توانستم امضا کنم و تعهد بدهم از خانم پرسیدم مقررات کتابخانه کجاست ؟!
با دست گفت آنجا !
من هم مثل پت و مت در سالن کتابخانه اینور و آنور میرفتم و چپ و راست میشدم
خانم کتابدار هم مدام میگفت خانم اوناهاش آنجا !
کلی هم خانم و آقا داشتند به مانور دهی من نگاه میکردند . . .
مقررات را که خواندم سریع انتهای فرم را امضا کردم و گفتم کتاب میخواهم.
به طرف قفسه های مورد نظر رفتم با سرگردانی هرچقدر نگاه کردم کتاب مورد نظرم نبود
آمدم و نام را گفتم و سرچ کرد و گفت فقط کتابخانه تهران خیابان طالقانی دارد !
گفتم چه بد !
انگار که کتابدار فروشنده باشد با اصرار خب اینهمه کتاب یکی را انتخاب کن . . .!
خداحافظی کردم و کل مسیر برگشت را به این فکر کردم که چه اشتباهی کردم
وقتم را صرف ثبت نام گذاشتم !
“هوالمحبوب”
با غُر بهش میگم رفتم کتابخانه ثبت نام کردم با چه مصیبتی ، ولی کتابی که میخواستم
نداشت !
کاملا ریلکس میگه : خب قطعا ندارن مگه نگفتی کتاب برای 2016 هستش ؟!
کمی مکث میکنم با نیش باز میگم :
فکر کنم آخر باید برم بخرم . . .
چیزی نمیگه !
صورتم میبرم نزدیک و با نیش خیلی خیلی باز میگم پول که ریخته شد به حسابم میرم و
میخرمش به عنوان جایزه برای خودم . بعدشم با ذوق دستامو به هم وصل میکنم و لبخند
عمییییق میزنم .
دو دقیقه بعد از سکوت :
نظرت چیه کتاب را تو برام بخری ؟!
نگاهم میکنه و لبخند میزنه .
کمی مکث میکنم و صورتمو مظلوم میکنم : خب بعد اینکه پول واریز شد هزینه اش را بهت
میدم .
لبخند عمیق تر میزنه !
دو دقیقه بعد :
حواست هست خیلی وقته بهم هدیه ندادی ! نمی خوای سوپرایزم کنی . . . (نیش باز)
با جدیت میگه :
حواسم هست پررو نشو . . . :) این پررو نشو جمله همیشگی است صرفا برای یاد آوری
اینکه اینجانب پررو هستم پرروتر نشم !
دو دقیقه بعد با من من :
میگم خب شما که زحمت میکشی کتاب را بخری میشه جلد دومشم بخری . . .
صدای قاه قاه خنده اش بلند میشه !
به همین راحتی :)))) انتظار برای کتاب دار شدن شروع شد :)
