“هوالمحبوب" 

هنوز حس بیخیالی در جانم هست 

ولی مدام خفیف و شدید میشه! 

حالا که شب امتحان هستش شدیدتر 

الان هم شدیدا خوابم میاد به احتمال زیاد 

بخوابم و صبح بیدار بشم و ادامه را بخونم 

امروز ظهر موقع نهار يه فيلم ترسناک نگاه کردم

فیلم احضار روح 2 بد نبود ولی نميشه گفت 

خوبم بود. 

داستان در مورد یک زوج که به افرادی که بدست روح 

تسخیر شدن کمک میکنن تا خلاص بشن

موقع خوردن نهار شروع کردم دیدم دو جا 

ترسیدم و غافل گیر شدم :)))

حالا هم مدام توهم میزنم تو اتاق موقع 

گشتن تو خونه!!!  

“هوالمحبوب”

دلگیر میشوم وقتی یکی راحت بهم میگوید اگر درس خواندن آزارت میدهد رهایش کن !

خیلی راحت این رهایش کن را به دهان می آورند .

انگار نه انگار این همه سال این مسیر را رفته ام زحمت کشیده ام ، درس خوانده ام

از خوشی ها زده ام از جمع های دوستانه .

مدتهاست که در شهر درست و حسابی قدم نزده ام همش در حال بدو بدو .

گاهی که بعد از مدتها وارد خیابان میشوم تمام شهر و آدم هایش برایم غریب

می آیند .

شاید از چند ماه یک روز بتوانم برای خودم و دلم وقت بگذارم.

انصاف داشته باشید ! تیشه به قلب من نزنید .

من نه راه پیش دارم نه راه پس خودم میدانم !!!!

نمی خواهم شما تذکر بدهید چه زجری میکشم این روزها .

فقط بجای گفتن رها کن بگویید : تمام می شود صبر داشته باش

میگذرد . تحمل کن ، همین ! بنظرم کار سختی نمی اید !

همین چند وقت پیش که همسر خواهر با حالتی خاص که چقدر درس میخوانی

چرا تمام نمی شود گفت :

آخر این درس خواندنت چه می شود .

آنقدر که اعصاب و روانم بهم ریخته بود در جوابش گفتم :

خر را دیده ای در باتلاق گیر کند نمی تواند در بیاید و هرچه تقلا میکند داخلش بیشتر

فرو میرود

گفت : خب

گفتم مصداق من است !

بینوا از جواب من کُپ کرد شاید 

خودش از سوالی که پرسید خجالت کشید ولی بعد جوابم ساکت شد !

کم که میاورم زبانم هم تلخ می شود خیلی تلخ .

“هوالمحبوب”

الان که دارم عین “چی” درس میخونم .

دلم تنقلات مامانمو می خواد ، همیشه موقع درس خوندنم

یهو میدیدم در اتاق زده شد و یکی با یه سینی پر از خوردنی های مغذی

آمد تو . . . مخصوصا مغز گردو و کشمش و مویز و یا مغز پسته و کشمش

همینطوری در حین خوندن مشت مشت بریزی دهنت و لُپات پر بشه

بزور برای توضیح درس دهنت را باز کنی.

اگر خواهری اجازه بدند ان شاءالله مادرجان پنج شنبه به خانه برمیگردن .

این مدت که پدرجان کربلا بودن و مادر تهران پیش خواهر خونه فوق العاده غم انگیز بود

دعا میکنم هیچ خونه ای بدون بزرگتر نباشه .

من واقعا ایمان دارم حضور بزرگترها یک نعمت هستش .

مخصوصا زمانی که پدر بزرگ رفت خیلی وضعیت خراب شد . دقیقا چند ماه بعد

پدر بزرگ برشکستگی پدر پیش امد و . . . 

برکت میاره حضورشون .

باید برای امتحان فردا زنگ بزنم تا مادر برام دعا کنه ، البته اگه فراموش نکنم :/

پ.ن: چند روزیه اواسط ستون فقرات یه چندسانت به سمت چپ درواقع میشه دنده ها

-عجب آدرس دهیی !!!- خیلی درد میکنه خیلیییییی احساس میکنم یه چی گیر

کرده اونجا !!!این مدت هم جدیدا بادکش انداختن

برام شیرین شده هر ده روز میدم مادربزرگ برام بادکش میندازه . اولش گفتم شاید

جسم لوسم تحمل بادکش نداره اینطور شده ولی حالا میبینم نه ! یه کوچولو جدیه.

جالبیش اینجاس به لیالی توضیح دادم کجا درد میکنه میگه غده و توده نباشه :/

منم همینطور مثل جغد نگاهش کردم گفتم لیالی خدا خیرت بده نخواستم راهنمایی

میگه نگران نباش چیزی نیست که نهایتا با جراحی در میارن :/

البته بنده خدا حق داره انقدر تو بخش سرطانی ها بوده اولین چیز یاد این میوفته !

حالا از دکتر جان پرسیدم روغن ساه دانه بخرم و ماساژ بدم درست میشه ؟!

میگه اون طحالته متورم شده زده اونجا داخلیه !

هیچی دیگه کشتن کفن کردن فقط مونده تو قبر گذاشتن :))))

منم که بی خیییییاااااال با دردش میسازم !!! :))))

“هوالشافی”

مرا دردیست که،

       درمانش

                   تویی . . .

پ.ن : نمیدانم این جمله زاءیده ذهن خودم بود و یا از قسمت 

جملات ادبی ذهنم بی هوا خودش را به بیرون پرت کرده  !!!

“هوالمحبوب”

دوست جان عاشق تءاتر  بود.

یادم هست همراه او به تمرین رفته بودم داشتم با دوست صحبت می کردم

که کارگردان یک دفعه با شتاب آمد طرف من :

این متن را بگیر و بخوان !

منکه متعجب شده بودم از رفتارش متن را گرفتم .گفت:

فکر کن داستان میخوانی احساس را در صدایت بیاور.

اینجانب که کلا در خواندن اشعار و دکلمه و داستان و …. شدیدا احساس

خرج می دادم شروع کردم به سبک همیشگی ام خواندن.

آقا و خانم که دوره ام کرده بودند :

صدایت فوق العاده اس خیلی به درد سن می خورد .

فلان نقش را بدهیم بازی میکنی ؟!

- می گفت صدایم شبیه مجری ها و دوبلور هاست D:  -

حالا من همینطور هاج و واج نگاهشان کردم.

القصه تقریبا دو باری هم برای تمرین روی سن رفتم .

ولی با آن ادا و اصول هایی که از من میخواستند

کاملا منصرف شدم و گفتم بمیرم هم نمی توانم و به شخصیتم نمی خورد .

خلاصه بعد از آوردن بهانه های بنی اسراءیلی  پیچاندم و فرار کردم :/

حال چرا این ها یادم آمد !

پس از چندین سال تصویر از تءاتر دیدم :))))

“هوالمحبوب”

غروب که شد آسمان چشم هايش سرخ شدگویی می خواهد

گلوله های سفیدِ مروارید رنگش را بروی زمین پخش کند  .

و من سخت در انتظار خالی شدن چشم های آسمانم

آنوقت زیر آسمان بدون هیچ چترِ محافظی می ایستم 

و صورتم را رو به آسمانگرفته و چشم به دانه های برفی اش می دوزم

به دانه هايي که هر کدام يک جهت را برای فرود 

آمدن انتخاب میکنند. دهانم را باز میکنم و برای گرفتن هر دانه صورتم

را به دنبال دانه ها می چرخانم.

انقدر می ایستم تا که صورتم هم رنگ آسمان سرخ شود. 

و چه لذتی دارد وقتی سرخی صورتم با سوزشی خفیف همراه شود 

آن وقت دیگر توان تحمل آن سرما را نخواهم داشت

و با شتاب به سمت داخل خواهم دوید. 

بعد رو بروی اينه مقابل درب ورودی به صورتم که ابرو و مژگان و-

گيسوانش تنها در چند دقیقه سفید پوش شده اند خیره می شوم . 

صورت سرخ شده ام را با دو دست می پوشانم 

و با جمع شدن صورت و کج و ماوج شدنش خنده ای از ته دل می کنم

مقداری شکلک روی اينه می پاشم و ميدوم تا خودم را گرم کنم.

در حین گرم کردن نقشه میکشم که چه زمانی وقتش هست خودم

را به برف های نشسته روی زمین برسانم و آدم برفیی خلق کنم 

 و بلند بلند آواز بخوانم و بی دلیل قهقه بزنم :)

“هوالمحبوب”

خیلی بد است  نتوانی کاری که خودت می خواهی را انجام دهی.

استقلال انتخاب گذرندان چگونگی ساعت های خودت را هم نداشته باشی.

بخاطر وجود عده ای که تو را مجبور در حضور جایی میکنند که اگر هم نباشی دنیا

هیچ تغییری نخواهد کرد.

کسانی که اصلا به اعتقاداتت احترام نمی گذارند به اهدافی که داری .

بعد مجبوری بخاطر گزند زبان این و آن خودت را به اجبار به آن مراسم برسانی .

و این خارج از درک تو باشد که درس و امتحان دارد فلانی .

من اگر در موقعیت تو بودم بجای اینکه تماس بگیرم و با عصبانیت بگویم

فلانی کجایی فلان ساعت مهمان ها می رسند .

و با شنیدن جمله مکدر من که در صدایم نگرانی و غم موج می زد :

من امتحان دارم نمی شود نیام

و هزار حرف ارام دیگر که برایت گفتم .

میگفتم : اشکالی ندارد من دوبرابر کمک میکنم تو راحت درست را بخوان ، نگران

هیچ چیز نباش :(

کاش بشود همدیگر را درک کنیم . کاش بشود محترمانه درخواست کنیم و اگر نشد

تند برخورد نکنیم.

کاش کسانی که درس خواندن را بیهوده میدانند بخاطر هدف فرد هم شده به آن احترام

بگذارند و برای رسیدن به آن کمک کنند .

کاش میشد بگویم رفتارت با من زشت است خیلی زشت . آنقدر که خیلی وقتها

از ترس همین رفتارت تن به خواسته هایت میدهم .

هر بار هم محترمانه گفته ام که رفتارت زشت است تند پریده ای و من را پررو و

پرتوقع خوانده ای بعد هم ساکت شده ای رفته ای در فکر.

کاش میشد از زندگی ام حذفت می کردم .