“هوالمحبوب”
گاهی یک خنده از اعماق وجود ، در قاب عکسی حک میشود
قاب عکسی که نه برایش ژست گرفته ای ، و نه اطلاع از ثبت آن داری . . .
آنوقت هروقت که نگاهش می کنی تمام وجودت پر میزند برای تکرار
همان ثانیه ، همان خنده و همان صدای بلند که از حنجره ات بیرون می دود
******
تصویر را نشانش دادم پرسیدم چهره ام معلوم است؟ جواب داد نه. سکوتم را که دید
گفت اصلا عکس ات زیبا نیست بیشتر شبیه دیوانه ای است که سرش را بالا
گرفته و دهانش را بازکرده :/ لجم گرفت و گفتم: چه بهتر! اصلا همین را ميخواستم!!!
