“هوالمحبوب”

می گفت :

((من هرچه را که بخواهم مینویسم و در شب قدر لای قرآن می گذارم .

تا سالِ بعد هرچه که خواسته بودم برآورده می شود هرچه ! چیزهایی را می نوشتم که

برآورده شدنش معجزه بود .))

انگار با این برآورده کردن ها خدا هم میخواست آن پلِ باریکِ ارتباطِ تو با خودش از بین نرود.

پ.ن1: راستی در بلادِ کفر هنوز هم قرآنی به همراهت هست ، برای برآوردن حاجاتت ؟!

پ.ن2: کاش پاککُنی برای پاک کردنِ چند خاطره اختراع میشد .