“هوالمحبوب”

شازده یِ کوچک و وروجک خواستند برایشان قصه تعریف کنم .

شازده سرش را روی پایم گذاشت و دراز به دراز افتاد و وروجک مقابلم نشست و دست

زیر چانه گذاشت.

هرچقدر فکر کردم داستانی یادم نیامد ، در صورتی که قبل تر ها کلی داستان در ذهن داشتم

در نهایت بعد از کلی تلاش وقتی دیدم نتیجه ای ندارد از آنها خواستم تا پیشنهاد داستانی را

بدهند . وروجک حسنک را خواست .

با کلی نقص تعریف کردم . شازده ی کوچک شنگول و منگول و حبه انگور را خواست با هر بار

تعریف کردن شازده ایرادم را میگرفت و میگفت : عمه جان اینجا اینطور شد نه اینطور که

شما میگویی.

راستش دلم گرفت ، منی که دنیایی برای خودم داستان داشتم حالا برای گفتن یک داستان

قدیمی که حتی برای کودکی های خودم هم بود انقدر تُپُق میزدم .

تا جایی که حتی وروجک چهارساله هم در گفتن داستان کمکم میکرد .داستان تمام شد

شازده ی کوچک بلند شد تا برود گفت عمه چرا انقدر اشتباه میگویی گفتم دیگر پیر شدم

برگشت و کاملا جدی به صورتم نگاه کرد و گفت : نه ، عمه ها هیچ وقت پیر نمی شوند !!!