“هوالمحبوب”

 

اگر اشتباه نکنم هفته بسیج گذشت  در این هفته یاد دوره ای افتادم که در بسیج

فعالیت میکردم البته نه بصورت خیلی فعال :

برای اینکه در کوله بار ثبت نام کنم مجبور شدم که کارت فعالیت بسیجم را بگیرم

به اولین پایگاه نزدیک خانه رفتم و گفتم که می خواهم فعال بشوم باید چه کار کنم

گفتند که هر دو شنبه تشریف بیاور حلقه ها شرکت کن حضور مستمر داشته باش تا

مدارکت را بدهیم کارت فعال بودنت بیاید .

من هم پذیرفتم اولین دوشنبه که رفتم دیدم عده ای خانم مدور نشسته اند و خانمی

خوش رو - فقط خوشرو نمی توانم بگویم زیبا- در حال گفت و گو بود .

من  نشستم و خودم را معرفی کردم عادت ندارم در جمعی که بحث هست سکوت کنم

مگر زمانی که احساس کنم نیازی به گفتن حرفهایم نیست .

شروع کردم به حرف زدن و نظراتم را دادن خانم خوشرو خوشش آمد و تعریفم را

در حوزه اصلی - پایگاه های یک شهر همه زیر نظر یک حوزه فعالیت میکنند که

آن حوزه یک فرمانده خانم دارد - به فرمانده کرده بود .

یک روز که در حال کتاب خواندن بودم گوشی ام به صدا در امد و گفتند که از حوزه 712

تماس میگیرند از من خواستند که وقتی بگذارم و آنجا بروم قبول کردم .

وقتی رفتم فرمانده به استقبالم آمد با خوشرویی پذیرایی کرد و کلی حرف زد و خواست

که همکاری کنم . آن زمان وقت خالی زیادی داشتم ، پذیرفتم .

به یک ماه نرسیده مربی حلقه همان خانم خوشرو جایش را به من داد!

من اصلا دوره مربی گری را ندیده بودم ! گفت تو بهتر از من حرف میزنی .. .

دو ماه بعد تماس گرفتند و از من خواستند تا منطق تدریس کنم !!!

گفتند اطمینان دارند که من می توانم ! منطق تدریس کردم .

سه ماه بعد از مرکز مدیریت حوزه ها تماس گرفتن برای گفتن زمان مصاحبه مربی گری

من اصلا نه ثبت نام کرده بودم و نه خبر داشتم !!! گفتم من در این مورد اطلاع ندارم

بنده خدا خودش هم تعجب کرد گفتم اشکالی ندارد می آیم .

مصاحبه بیشتر عقیدتی بود و اثبات ولایت وقتی تمام شد گفت که خیلی راضی بوده و

به احتمال زیاد سرمربی کل مربی های شهر در آینده من باشم !!!

دیدم اگر اینطور پیش بروم تا چند ماه دیگر فرمانده می شوم فرار را بر قرار ترجیح دادم و

کم کم حضورم را کم رنگ کردم ودیگر به طرف بسیج نرفتم ، دلایل فرار:

1)- روز دختر میخواستند دخترها را به اردوگاه ببرند تا مثلا یک روز پر از نشاط به وجود بیاورند

و هم دخترانی که مقید به حجاب نیستند را جذب کنند .

من دیدم که آن همه هزینه بیخود و بی جهت هدر رفت! نه کسی از همان خانم های پر مدعا

به طرف همان دخترهای برای مثال بدحجاب رفت که صحبتی کند و نه رفتاری دلچسب از

خود نشان دادند !!! ( من هنوزهم که هنوز است بر این اعتقاد دارم که از حجاب واجب تر

عقاید افراد است بهتر است از عقاید شروع کنند و ریشه اش را محکم کنند همه چیز بعد از

آن خودش درست میشود با خواهرم حجابت را رعایت کن و چادر بپوش و اینها که همه با

یک جو خاص اول چادری می شوند و بعد که از جو خارج شدند در می آیند حجاب فقط چادر

نیست هستند مانتویی هایی که حجابشان از چادری ها هم بهتر است )

2)- نزدیک ولنتاین بود تماس گرفتند که فلانی بیا حوزه جلسه داریم وقتی رفتم ، گفتند

که می خواهند روز مادر را به اندازه روز ولنتاین مهم و بزرگ کنند برای جوانان !!!

تصمیمشان چه بود ؟! اینکه برای مثال تابلو کوچکی و یا چوبی که رویش جملات قصار

در مورد مادر است به گل فروشی ها عرضه کنند تا هر کس آمد بهشان یک دانه تقدیم کنند .

من همانجا اعتراض کردم ! گفتم با اینکار شما بیشتر صورت مسءله را پاک می کنید

اگر الان جایگاه مادر خیلی ستایش نمی شود فقط و فقط بخاطر تربیت های نادرست مادرهاست

چطور در زمان ما احترام به والدین در ارجحیت قرار داشت . بجای این برای مادرها کلاس های

رایگان تربیت اسلامی فرزند بگذارید نه اینکه بودجه را صرف کاغذ و یا چوب و تابلویی کنید

و در آخر جایش سطل اشغال بشود . این دو فقط اندکی از مشاهدات من بود .

آنروز آخرین باری بود که در بسیج حضور داشتم .

هرچند در بسیج چون برای رضای خدا فعالیت می کردم احساس سبکی و خوبی داشتم

ولی وقتی دیدم هیچ ثمره ای ندارد و عده ای زیاد از خانم ها فقط و فقط برای وقت گذرانی

می ایند . کوچک تر که بودم بسیج خیلی بهتر بود خیلییییی .

ولی الان فقط شده است یک کاغذ و گزارش سرسری کارهایی که همه سرسری انجام شده

برای آقایون را نمیدانم ولی برای خانم ها که اینطور بود . کاش کمی برایش فکر کنند

کاش.

“هوالمحجوب”

 

نصف شب تو یه کوپه قطار- از این صندلی تختشو ها - مسیر مشهد تهران

با چندتا خانم درشت هیکل حس کردم که پاهایم خشک شده اند انقدر که

تا شده خوابیده بودم - جا نبود - از درد پا از خواب بیدار شدم

آرام با خواب آلودگی گفتم وای خدا پام شکست !

در همان لحظه یکی از همان درشت هیکل ها پایش را زد به پایم

و پاهایم درست افتادن روی میز کنار پنجره و صاف و دراز شدند !

بی اختیار با صدای خواب آلود گفتم : خدایا مرسی حل شد ! ودوباره به خواب رفتم.

صبح که بیدار شدم سر میز صبحانه ماهی با خنده حرفهای شبم را تعریف میکرد . . .

____________________

در آن مدت که انجا بودم انقدر زبان عربی شنیده بودم انگار شرطی شده

بودم در هتل وضو میگرفتم که یک لحظه  احساساتم فوران کرد از اینکه آنجایم

آمدم بگویم خدایا مرسی ! گفتم :

- خدایا شکراً . . . !!!

 

 

“هوالمحبوب”

 

امتحان بد نبود ولی میشد بهتر باشه

نخواستم , نشد!

حسش نبود نخواستم خودمو اذیت کنم

هر چقدر توان داشتم خوندم :)

“هوالمحبوب”

 

از امدن در خانه ای که امواج 

منفی موج میزنند متنفرم , متنفر

“هوالمحجوب" 

 

 

چه ميشد الان بجای اینکه مضطرب 

به فردا فکر کنم و یا به اینکه باید 

سریع آماده بشوم تا کلاس دیر نشود 

با یک حس آرامش خوب 

در سرمایی که زمستان را به یاد می آورد 

زیر پتوی نرمم جمع بشوم و چشمانم را 

روی هم بگذارم و بدون هیچ فکری آرام 

آرام به خواب بروم. 

دلم دیگر درس نمی خواهد.  .  .

دلم آرامش می خواهد کجا می شود پیدایش

کرد؟!  

“هوالمحبوب”

در یکی از سفرها خانم دانشجویی بود که دقیق یادم نمانده رشته اش چه بود

اما اگر اشتباه نکنم در حال گرفتن ارشد بود .

نامبرده اولین سوال پس از آشنایی اش این بود که شما کدام شهر زندگی میکنید ؟!

بعد اگر اهل تهران و کرج بودید به ادامه دوستی و مراوده اش می پرداخت و

اگر اهل شهرستان بودید و حالا هر شهرستانی دیگر بعد آن مکالمه طرفتان نمی آمد.

من که بعدها متوجه این رفتار زشتش شدم . دیگر به او اجازه صمیمی شدن با خودم

را ندادم .

در آن سفر خیلی ها اینطور بودن خیلی ها .

واقعا متوجه منظور و هدف این افراد نمی شوم.

در صورتی که شهرستانی ها در ارتباط هم صمیمیتی صادقانه دارند و مهربان تر و

بی ریا تر از تهرانی ها و کرجی ها.

من بیشتر دوستانم را از همان شهرستانی ها انتخاب میکردم و با تمام وجودم از

بودن با آنها لذت می بردم.

در عوض همشهری های خودم همه براساس منافع نزدیکم می شدند

همین خانم عاشق صحبت کردنم شده بود و می گفت موج مثبت به او میدهم!!!

خوب نیست !

قبل از اینکه بدانی با کدام شهر صحبت می کنی ، سعی کن اول انسانیتش را در نظر

بگیری از کجا بودن و کدام شهر بودن اصلا مهم نیست ، اصلا!

“هوالمحبوب”

 

 

گوشی همراهم زنگ خورده بود و از شلوغی داخل فرار کردم بیرون تا

جواب همراهم را بدهم ، میهمانی شلوغی بود

مقابل درب درحال  صحبت با همراهم بودم که نگاه سنگینی را روی خودم 

حس کردم به طرف سنگینی برگشتم و آقای کت و شلوار پوشی را دیدم

که نگاهم میکند.

از این نگاه های تیز متنفرم، همانطور که در حال صحبت بود نیشم را

بستم و اخم کردم و چهره ام را جدی کردم سعی کردم سریع مکالمه را تمام

کنم تا به داخل برگردم.

گوشی را قطع کردم و با آن اخم های وحشتناکم داشتم از درب می گذشتم

که صدای مردانه ای گفت :

- ماریا چقدر بزرگ شده ای !!!!

پاهایم میخکوب شد ، خواستم اعتنا نکنم و ادامه راهم را بروم که منصرف شدم

به طرف صدا برگشتم ، همان مرد رسمی پوش بود

نگاهش کردم و در ذهنم میچرخیدم که کدام یک از چهره های خاطراتم است

یکهو از تعجب چشمانم باز شد .

- امید !!!

لبخند زد .

خیلی سال بود همدیگر را ندیده بودیم.

کودکی هایش پسرکی مو بور با چشم های روشن و که روی صورتش کمی کک

داشت و تپلی بود . ولی حالا قدی بلند و با همان صورت فقط کمی کشیده تر و لاغرتر.

باید اعتراف کنم همچنان مثل کودکی آن چهره روسی اش حفظ شده بود .

گفتم : - خیلی وقت است همدیگر را ندیده ایم اصلاعوض نشده ای .

خندید و گفت :

ولی تو خیلی عوض شده ای ! و البته زیباتر و خانم تر.

لبخندی زدم و تشکر کردم شنیده بودم که نامزد کرده است .

نامزدی اش را تبریک گفتم و مکالمه را کوتاه کردم داشتم می آمدم داخل

که خانمی با آرایش غلیظ ولی در عین حال زیبا با جدیت و کمی اخم نگاهم

میکرد به گمانم شاهد مکالمه من و امید بود .

بعداز ساعتی فهمیدم آن خانم همان نامزد امید بود :)

به گمانم رگ غیرتش متورم شده بود .  .   . شاید نمیدانست دخترعمه نامزدش را

دیده ! خوب شد از خود عکس العمل بدی نشان نداد حتما بعد که می فهمید

خجالت زده می شد.

حالا خبر رسیده که امید پدر نمی شود ، و من چقدر غصه میخورم از اینکه

بعضی ها از داشتن فرزند محروم می مانند .

همیشه از کسانی که باردار هستند اولین درخواستی که میکنم این است

که تو رو خدا برای آنهایی که آرزوی فرزند دارند دعا کن.

امید هر چقدر چهره غربی دارد همسرش چهره ای شرقی داشت .

کاش بشود فرزندی داشته باشند و آنوقت آن فرزند چهره اش مثل قرص ماه

می شد . . .

-