“هوالمحبوب”
می بینی!؟ بعد از تمام تلخ کامی هايی که برایم ساختی وقتی فنجان را پر از چای می کردم
و گوش هايم پای اخبار شبانه بود، باشنيدن چند خبر ناگوار از کشوری که رنگ تو را دارد سریع
دل نگرانت شدم…
به همین اندازه احمق!
“هوالمحجوب”
قبلا گفته بودم که هربار با درخواست های من اکسپت نمی کند. گوشه ی ذهنم پر شده بود از
اینکه این فرد با این بیو و تصویر قطعا یک نویسنده قابلِ دوست داشتنی ست که حالا با اینهمه
درخواست ، من را قابل نمی داند جز مخاطبین ش باشم.
اوایل فکر می کردم شاید چون تصویر و نام پروفایلم یک شخص حقیقی نیست برای همین
اکسپت نمی کند. همین یک ماه پیش و یا شاید هم بیشتر وقتی تصویر و نامم را به صورت
حقیقی روی اکانت اینستاگرام گذاشتم با بی میلی و ناامیدی دوباره درخواست کردم.
دیشب وقتی با تن خسته سرم را روی متکای نرمم گذاشتم و گوشی همراهم را چک کردم
دیدم پیغام اکسپت کردن پیج ش برایم آمده. راستش فراموش کرده بودم که دوباره
درخواستی داده م. اینبار دیگر مثل گذشته شوق نداشتم اما باز هم بلافاصله با دیدن پیغام
وارد پیجش شدم.خدای من! اصلا آن چیزی که فکر می کردم نبود. در واقع متاسفانه اصلا
نویسنده نبود و حتی شخصیتش جزء آن شخصیت هایی بود که برایم در خطوط قرمزند.
با این اتفاق فقط به این نتیجه رسیدم که اکثر مواقع در زندگی هایمان فقط هول می زنیم و دلمان
می خواهد برسیم. اما وای از آن روزی که رسیده باشیم و تازه پی به بی سود بودن آن همه تلاش
ببریم.
“هوالمحجوب”
فرچه های رنگ روی دیوار کشیده می شد و زخمه ها هر کدام روی یک تار با ناز و ادا می خوابید.
نوای سنتور و بوی رنگ هوای تازگی مخلوط شده بود.
یک نگاه به امیرِ نوازنده می کردم. یک نگاه به رنگ کارها. یک نگاه به حرکت دست های امیر که
مثل دو پرِ بی وزن روی هوا می چرخید و نگاهی دیگر به رنگ کارها و دست هایی که فرچه ها را
روی دیوار می کشید. مدام توی ذهنم سوال تکرار می شد: من باید اینجا باشم؟!.
“هوالمحبوب”
کسی می فهمه بیست سانت موی عزیزت را کوتاه کنی و موهای نازنینت را تا بازوهات برسونی
یعنی چی؟!
+ حس می کنم یک چیز بزرگ از دست دادم …
++ قبلا اینطوری نبودم، یکبار یادمه خیلی شجاع رفتم و موهای بلند را تبدیل به موهای کوتاه
پسرونه کردم! یکجوری که خود آرایشگاه با التماس می گفت حیفه..
“هوالمحجوب”
اون آقا بود که دقیقه ای را بدونِ آوار کردنِ فریاد به سر همسر و بچه ش سر نمی کرد.
دو دقیقه پیش بعد از کلی داد و بیداد وحشتناک خطاب به همسرش فرمود:
- تو لیاقت نداری، هیــــچ مردی مثل من رفتار نمی کنه، هیـــــــچ مردیـــــــــ
آقا تا من اینو شنیدم دلم می خواست سرمو بکنم تو خونه شون با یک لحن خاص که
نمی دونم شما هم شنیدین این لحن را یا نه بهش بگم:
- آررررررررره
+ اصلا اینو گفت من پخش زمین شدم از خنده! لعنتی اینهمه اعتماد به نفس را از
کجات میاری :/
++ آخ انقدر دلم می خواست موقع داد و بیدادت بیام دو تا دستمو بندازم دهنتو جر
بدم! انقدر که آلرژی گرفتم به صداش. مردک آدم را میبینه همچین آبجی آبجی میکنه!
یکی نیست بگه شما ناموس سرت می شد با صدای بلند فحش های رکیک ناموسی
نمی دادی…
“هوالمحبوب”
دخترِ لوس: من امروز وقتی به این فکر می کردم که پس اندازی که دارم الان هیچه اصلا داشتم
دیوانه می شدم.
مدیر با خنده: عه! حالا خوبه تو پس اندازی داری ما چی بگیم که پس انداز نداریم!
+ لازم به ذکره هر دو نفر در بهترین موقعیت مالی قرار دارن :/
++ کلا هرکس که وضعش بهتره غُرِش بیشتره!
“هوالمحبوب”
به نظرم از یکجا به بعد مشکلات آدم را بزرگ نمی کنن، بلکه پیر می کنن.
+ چقدر دلم برای وبلاگ اقای پدر تنگ شده :(
