“هوالمحبوب”
یکی را از عرش به فرش می رسونی
یکی را از فرش به عرش می رسونی
یکی را هم تو همون نقطه که هست نگه میداری…
حکمتت را شکر .
پ.ن: دیگه خودت میدونی این شکری که گفتم یعنی چی ؛)
“هوالمحبوب”
+ کاش همانطور که در ذهنم مردی، در خوابهایم هم مرده بودی…
پ.ن: سید
+ گوشی همراهم را خاموش کردم. خدا خیرت بده فیلترینگ…
+ نمیدونم منتظر چی هستم که هنوز شروع به خوندن نکردم!
+ امروز دوباره شروع کردم به رژیم بی دلیل! جدیدا احساس می کردم زیادی شکم باره شدم!
البته ناگفته نماند که در روز فقط یک وعده غذا می خورم :/ فقط نمیدونم این شکم بارگی را
از کجا در آوردم. فکر کنم بیشتر دلم ریاضت می خواد. لج کردم با خودم…
+ گفتم خداحافظ، فکر کنم نفهمیدی آخرین خداحافظی امان بود.
پ.ن: ان شاء الله
+ تجربه خوبی بودی برایم، حتی با وجود تاوان های زیاد و خراش هایی که برداشتم…
اما عجیب دلم می خواست زودتر می آمدی ، خیلی زود. دیرآمدی جانم خیلی خیلی دیرآمدی.
+ لپ تاب لعنتی ام صدا را پخش نمی کنه! بدبختی اینه که باید هفت ساعت کلاس گوش
بدم و گزارش بدم :/ اونم اینوقت امتحانات … خدایا اِرحم…
+ چرا این روزها اینطوری شدم!؟ یکی بیاد درستم کنه …
+ از آن خنده های سرخوشانه ام آرزوست…
“هوالمحبوب”
با ذوق نشسته بودیم و نمایش را تماشا می کردیم. در همان آمفی تئاتر معروف… یک نمایش
عروسکی بود…
از همینها که آدم ها تنشان را فرو میکنند در لباس های عروسکی. دقیقا یادم نیست محتوای
داستان چه بود. فقط به یاد دارم در ردیف دوم نشسته بودیم الیناز-دوست دوران کودکی-کنارم بود.
آقایی در جلدِ یک روباه به طرفمان آمد پرسید:به نظرتان چطور شیر را گول بزنم!؟ من هم در همان
دنیای کودکانه ام شروع کردم با ذوق راهکار دادن. حرفهایم که تمام شد روباه در جواب خطابم کرد:
-انیشتین!!!
مسخره کرد به گمانم! نه ساله امان بیشتر نبود. فقط یادم هست کنف شدم. الیناز بادی به غبغب
انداخت و رو به من گفت: دیوانه-عین لفظ- اینها کارشان را می دانند. او الکی آمد و از ما پرسید
اول و آخر کار خودش را می کند!
کاری به این ندارم که روباه خاطره ی من چقدر شعور برخورد با یک کودک داشت. فقط این جمله
آخر الیناز زیادی این روزها ملموس شده است!
خیلی ها هستند که برای خودشیرینی می ایند سراغت نظرت را می پرسند و بعد می روند کار
خودشان را می کنند. این عده از همان عده ای هستند که باید ازشان دور بود…
پایان نوشت: من همانجا با انیشتین خطاب شدنم فهمیدم که سیاستِ ناقصی دارم!
پ.2: اِلیناز از آن دوست های خاله خرسِ بود :) خدایش بیامرزد…
“هوالمحجوب”
شبِ پیش توپِ جنگ به صدا در آمد.
فعلا خسارتی دیده نشده، بجز یک دلِ تنگ که از بدو صدا بی تابی هایش را آغاز کرده.
منتظرم تا هر دو باهم به توافق برسند. منتظرم تا احساس واقعیت را بپذیرد و از این
رویای خود ساخته، از این سرابی که جز تشدیدِ عطش کاری از دستش بر نمی آید بیرون
بیاید.
فقط منتظرم! یک انتظار تلخ …………………. خیلی تخ
“هوالمحبوب”
خداحافظ…
واژه ای است که هم غم ، هم شادی را به تساوی حمل می کند…
پ.ن: هستم بر آن عهدی که بستم!
“هوالمحبوب”
آن سفرکرده که با خود دل شیدایم بُرد
گُذَرَش هم بر این خانه ی بیمار نخورد…
هذیان نوشت ماریا
پ.ن: خدایش بیامرزد، روزگاری مجلس گرم کن ما بود، در کودکی هم نقش ترسناک ترینها
را بازی می کرد. مرحومه میم
پ.ن2: امروز از آن روزهایی بود که هرچه به شب نزدیک تر می شوم دلم تنگ و تنگتر میشود!
پ.ن3: دلم تو را می خواهد…
“هوالمحبوب”
درست مثل حالا، در این هوای بارانی. دلم لک زد برای پیام های آتش بیار تو!
از آن پیام هایی که وقتی بوی باران همه جا را می گرفت دلم قنج می رفت برایشان
از همانها که تا یک قطره چکه می کرد فخر بارش باران را در پیام میریختم و برایت
می فرستادم… از همانها که نمِ باران را در یک پیام برای هم ارسال می کردیم…
از همان ها که باعث شد بعد تو دیگر باران برایم آن باران قبلی نشود!
