“هوالمحبوب”

1- اول سیب را تمیز شسته و اطمینان حاصل فرمایید که کاملا پاک سازی شده است .

بعد به وسیله چوبِ کوچکِ وصل شده به سیب آن را سر و ته مقابل خود بگیرید .

اگر که آبِ حاصله از شست و شو از آن چکه کند چه بهتر ! اصلا طعمش به همان آبی

است که روی دست شُره می کند !

2- پس از انجام مرحله اول که در تصویر بالا مشهود است ، دهانتان را به مقدار خیلی

کم باز نموده و اندکی از سیب را گاز بزنید ، به اندازه ای گاز بزنید که اطمینان پیدا کنید

 هیچ کرمِ عزیزی در آن درون لانه نکرده و شما ویرانگر خانه ی او نخواهید شد .

3- پس از اطمینانِ حضور نداشتنِ هیچ کرمِ محترمی شما در این مرحله که مرحله آخر

است باید دهانتان را به اندازه کوروکودیل باز نموده و هر آنچه که از گاز قبلی باقی مانده

را ببلعید ! توجه داشته باشید که سیبِ مربوطه باید طوری وارد دهان شود که آبِ

حاصل  از چلیده شدنش روی لبانتان چکه کند و لپ های مبارکتان از فرط پر بودن به

طرفِ ترکیده شدن حرکت کند . بعد از خوب جویدن سیب هم میتوانید با لذت زبانتان را

روی همان اب های چلیده شده بچرخانید و لذت ابِ سیب تولید شده را هم ببرید .

در انتها هم باقی جسدِ سیب که تکه چوبی بیش نیست را به سطل مربوطه پرت کنید.

نکته : نحوه استفاده سیبِ بدون چوب :

در این موقعیت شما باید چشمانتان را به روی همه ی دنیا ببندید و اصلا نگران

ویرانی خانه کرم نباشید . اصلا یکی از ورژن های لذیذ کردن این نوع خوردن

طعمِ خاصِ کرمی است که جویده میشود . در یک مرحله

کارِ سیب را تمام کنید . فقط کافی است دهانتان را به اندازه همان کوروکودیل باز

نموده و سیب را ببلعید .

 ” ان شاء الله بلدید که قبل از خوردن هرچیز بسم الله بگید ؟! .  .  .

پ.ن: هرکس غیر این صورت سیب قندی بخورد از ما نیست . تمام /.

“هوالمحبوب”

آمدم قبل فوت آرزو کنم . بی هوا گفتم :

خدایا هوایم را داشته باش ، دمت گرم !

لحظه فوت کردن فقط به این فکر کردم که یعنی تا الان نداشته !!!!

پ.ن: خجالت کشیدم ، همین /.

“هوالمحبوب”

این درس را پتک کرده است بینمان .

مثل آنروز که به سید گفته بود ماریا درس خواندنش را به من فخر می فروشد !

در صورتی که من تنها زمانی که گفت علاقه ای به درس ندارد گفته بودم هرچقدر انسان

سنش بالاتر میرود بیشتر تشنه ی دانایی می شود ! همین . . .

با این جمله از نظر او من این درس خواندن را به سرش کوبیده بودم !

بعد از آن هیچ وقت در مورد درس و هر چیزی که مربوط به خواندن است پیش او صحبت

نکردم .

تا اینکه در مراسمی به من اطلاع داد که در فلان مدرسه دفتردار شده است ! -با پارتی-

من چقدر ذوق کردم و گفتم عالی است میتوانی در کنارش درست را ادامه بدهی و وارد

تدریس بشوی .

خندید و حرفم را تایید کرد . بعد با شوخی به من گفت حالا تو برو خودت را بکش و

در س بخوان . من با دیپلم ردی اینده ام را دارم می سازم .

 فقط لبخند زدم و به چشمانش نگاه کردم . گفتم این همه حرف زدی که

فقط این را به من بگویی . با وقاحت خندید و گفت دقیقا !!!

حالا امروز وقتی سراغم را گرفت و جویای حالم شد با اینکه میدانست کی تمام کردم

امتحاناتم را و میداند که فعلا کارشناسی است .

پرسیده راستی ماریا تو الان برای فوق می خوانی یا کارشناسی !!!

مسخره است این نیش و کنایه ها . ..

مطمئنن پشت تمام این جملات خیلی حرف خوابیده است که اگر بخواهم صدا

کنم همه اشان بیدار میشوند .

جوابش را ندادم . اصولا سوال های تکراری را جواب نمیدهم .

این هم جزو همان سوال ها .

اگر قطعا صدا کنم و منظورش را بریزم بیرون میخواهد بگوید با این حرف اصلا منظوری

نداشته است و من چرا همچین برداشتی کرده ام .- مثل همیشه منکر میشود -

درسته خیلی وقتها در مورد نیش و کنایه دیگران واکنش نشان نمی دهم اما دلیل بر

این نیست که متوجه منظورشان نمی شوم من فقط سعی میکنم یک موضوع مزخرف

کش پیدا نکند و آتش را بیش از این به درازا نکشم . هرچند خیلی ها دوست دارند

واکنش نشان بدهم و ناراحتی ام را ببیند ولی من آدمش نیستم و به یک لبخند و یا

خنده اکتفا میکنم .

اما در این مورد . درک این موضوع که کسی  تمام خستگی هایم برای این درس و گذراندن

عمرم را اطلاع دارد چرا باید نیش بزند ، سخت است. بمن چه که در فلان جا مدرک آبکی

فلان ساله می دهند . و یا اصلا بمن چه که در مقابل چشمان شما انقدر طولانی آمده .

بهتر نیست به جای این حرفها و نیش ها حتی اگر قلبا ارزوی موفقیت ندارید با گفتن

“موفق باشی"دلم را خوش کنید .

بی انصافی است ، دل سوزاندن بی اندازه از نظر من بی انصافی است .

“هوالمحبوب" 

بهش میگم تو خانه چکار میکنی؟!  حالت بد نميشه از بیکاری! 

با یک حالت خاصی ميگه: بیکار نیستم که ماریا میرم خونه مادربزرگم مهمون مياد 

برای مامان میرم پیش مهمون گپ میزنم با گوشی ور میرم و. . . . 

کلی کار دارم!!! 

میخندم. 

می پرسه: باز چیه!؟ 

با خنده: 

مطمئنی اینایی که گفتی کارَن؟!  اينا که همه اش تفریحِ. . .  

“هوالمحبوب”

  آن شب را،  آن دعوت به غذا خوردن را،  ان فیلم دیدن در سینما را، آن

قدم زدن زیر نور ماه را، و آن نسیمی که صورتم را نوازش  میکرد و از همه

مهم تر هدیه های سوپرایز کننده را، هیچ وقت  هيچوقت فراموش

نخواهم کرد. ممنونم که هستی :)))

پ.ن: جودی آبوت را یادتان هست؟!  وقتی مریض بود بابا لنگ دراز

برایش یک جعبه ی بزرگ پر از گل فرستاده بود. من هم با  گرفتن اين

جعبه پر از گل به اندازه او ذوق مرگ شدم :))) گلها تا به خانه برسند بهم 

ریختند.

“هوالمحبوب" 

“من یک دیوانه ی خنگ هستم که با گذشتن یک شبِ خوب از عذاب وجدان 

هزینه های شده برایم خوابم نمیبرد. . .  

پ. ن: خدایا من چرا انقدر اخلاق های مزخرف دارم. چرا؟!  آخه چراااا 

“هوالمحبوب”

خداراشکر که هستی . . .

اصلا توقع آن انگشتر زیبا را نداشتم اصلا . . . یک دنیا ازت ممنونم رفیق شفیق .

لعنتی حتی سلیقه ی من را هم میدانی . من عاشق این رکاب و سنگ هستم .

عااااااشـــق :)))

ممنونم . خیلی زیاد .

پ.ن: یکی از آپشن های روز تولد این است که یک روز قبل تا اتمام روز تولد اجازه دارم هرچقدر

که دلم میخواهد پررو ، گستاخ باشم و حتی مثل یک بچه گند دماغ هرکار که دلم خواست

انجام بدهم . حالا هم نگرانم این دو روز تمام شود و دیگران انتقام بگیرند D:

خدایم رحم کند .