“هوالمحجوب" 

خانمی آمد مقاله اش را ارائه بدهد. 

روی پرده عنوان مقاله را زده اند: تاثیر خانم فلانی در اقتصاد مقاومتی!!! 

ماهم داریم فشار میآوریم به مغزمان که یعنی چه خانم فلانی چه 

تاثیر بزرگی در اقتصاد مقاومتی دارد!!!!

کاشف به عمل آمد عنوان” تاثیر خانواده در اقتصاد مقاومتی” بود! 

حالا مانده ايم در این بین بخندیم یا گریه کنیم! 

“هوالمحبوب" 

صبح که بیدار شدم اولین چیزی که گفتم یک بد و بیراهِ خوشگل که تو را چه به جشنواره شرکت کردن

بعدش هم آمدم بروم لباس هایم را آماده کنم متکایی زمین افتاده بود ندیدم و. . .  

پرت زمین شدم!!! 

آن یک درصد خوابی هم که در جانم مانده بود پرید! 

رفتم تا بُرِس را بردارم پایم رفت روی لپتاپی که زمین ولو بود!  آمدم کل وزنم را روی لپتاپ ندهم 

چند قدم با سر بِدو رفتم بعد هم کنترل از دست دادم و. . .  

دومین افتادن رقم خورد!!! 

خدا سومی را ختم بخیر کند!  آمیییین.

“هوالمحجوب”

دروغ چرا ، فکر میکردم امروز خیلی قرار است بهم خوش بگذرد اما نگذشت

تازه عوضش یک کلاغ هم رویم خیلی باشخصیت خرابکاری کرد !

کمی هم تاب سواری و الکلنگ و سرسره . . .  خوب بود بی انصافی است بگویم

بد بود .

ولی خب چیز دیگری توقع داشتم .

دمنوش برادر سید فوق العاده بود ، سید محمد برایمان دمنوش گلگاوزبان و لیمو

درست کرده بود با نبات هم شیرینش کرده بود. معرکه بود .

هم قدم زدیم و هم دمنوش خوردیم کلی هم حرف زدیم رو به اسمان دراز کشیدیم

به درختها و آسمان خیره شدیم کمی هم از دیوانگی هایمان گفتیم و خندیدیم :)

این هم تصویر اسمانی که نگاهمان را بهش دوخته بودیم :

“هوالمحبوب”

گاهی یک خنده از اعماق وجود ، در قاب عکسی حک میشود

قاب عکسی که نه برایش ژست گرفته ای ، و نه اطلاع از ثبت آن داری . . .

آنوقت هروقت که نگاهش می کنی تمام وجودت پر میزند برای تکرار

همان ثانیه ، همان خنده و همان صدای بلند که از حنجره ات بیرون می دود

 ******

تصویر را نشانش دادم پرسیدم چهره ام معلوم است؟ جواب داد نه. سکوتم را که دید

گفت اصلا عکس ات زیبا نیست بیشتر شبیه دیوانه ای است که سرش را بالا 

گرفته و دهانش را بازکرده :/ لجم گرفت و گفتم: چه بهتر!  اصلا همین را ميخواستم!!! 

“هوالمحبوب" 

دوست دارم پسته در بسته باشم!  پوچ بودن و پر مغز بودنم دیده

نشود. 

دوست دارم اسرار خاص خودم را داشته باشم.  شاید برای همین 

است وقتی کسی سوالی میپرسد لبخند میزنم و اجازه ادامه 

سوالهایش را نمیدهم. 

مرموز نیستم اما آشنا هم نیستم!  

حرف زیاد رمز آشکار میکند و راز که آشکار شد نقطه ضعف نمایان

میشود و در آخر!  وای به حالت میشود اگر این راز دست نااهل

بيافتد! 

سوال پرسید گفتم جواب نمیدهم!  تعجب کرد. 

در تعجبش گفتم سوالت وارد اسرارشخصی ام میشود برای 

همین از پاسخگویی اش معذورم. 

شايدبهتر او بر خورد نميدانم ولی مهم این است که از حریم دلم

خوب محافظت کردم. 

حرف حرف میاورد و این حرف خودش بی عقلی و در این بی عقلی

حرفهایی بیرون ميآيند که نباید بیایند. این نباید قید است قید. 

“هوالمحبوب" 

انتظار را دوست ندارم،  از اینکه ساعت ها در انتظار رسیدن یک 

دوست باشم و یا منتظره معجزه ای بنشینم تا شاید شااااید آنچه

در ذهن دارم تحقق پیدا کند. 

انتظار تلخ ترین کار دنیا است برای من.

هم اکنون نیز در همین تلخی گیر افتاده ام  در انتظار آمدن سید برای رفتن به خلوتگاهم

هستم. 

در این محیط خالی که فقط صداهای نامفهومی از يک کلاس خارج

میشود انتظار سخت تر است. اصلا تا سکوت همراه انتظار می شود

فشار بیشتر  تحمل کم تر می شود. 

امیدوارم هیچ چشمی در انتظار نباشد. 

“هوالمحبوب" 

در جمع سکوت کن،گوش تیز کن،  نگاه کن. 

بگذار جمع کنی تا اینکه پهن کنی. . .  

قالَ ماریا