“هوالشافی”
عاشقانه برایت بگویم یا عارفانه ؟!
میانِ کلمات گم شده ام، دستم را بگیر . . .
پ.ن: وقتی خدا آنطور نیست که دوست داری بدان
تو آنطور زندگی نمی کنی که او دوست دارد .. .
موضوع: "قلم نوشت"
“هوالمحبوب”
محرم که رفت دلخوش تو بودم ؛
دلخوش اربعینت و بیست و هشتمین و آخرین روزت
حال که میروی نمیدانم شاد باشم یا غمگین
نمیدانم سال بعد در تو نفس میکشم یا نه !
نمیدانم تو را دوباره خواهم دید یا نه . . .
میروی ، با خود ببر بقچه اشک های ریخته شده ام را به یادگار
با خود ببر بارِ به ثمر نشسته از غمی که در دلم کاشته ای !
با خود ببر تمام این تلخ کامی هایی که در خودت به بار آوردی
ربیع را صدا زده ام که تا رفتی جایت را بگیرد بلکم برخلاف تو
بهار را با خود بیاوردو در دلم شکوفه ای جوانه بزند . . .
“هوالمحبوب”
تا بحال شده احساس کنید نیاز دارید
به اینکه یک دوست کنارتان باشد و باهم
گل بگویید و گل بشنوفید!
من در حال حاضر شدیدا نیاز به دوست دارم
آمدم ببینمش ولی نبود رفته است شمال و تا
چند روز نیست، آن یکی دوست هم تا کنارش
مینشینی دیس های گوشتِ مرده را طبق طبق
جلویم میگذارد و میگوید بخور!
این روزها درجه غیبت کردنش بالا رفته هربار
که تماس میگیرد و یا در تلگرام پیام میدهد منتظرم
پشت کسی حرف بزند! راستش خسته شدم از بس
میان حرفش پریدم و گفتم ولش کن از خودت بگو!
تنها این دو دوست را دارم در واقع باید بگویم ندارم!
چون انقدر همه امان گرم در زندگی هستیم که وقت
نداریم آنطور که باید کنار هم باشيم.
آخرین باری که هم را دیدیم و خوش گذشت رستوران
و کافی شاپ همیشگی بود هنوز هم که هنوز است
وقتی عکس هايمان را نگاه می کنم لبخند روی لبانم
می نشیند.
الان شدیدا احساس تنهایی می کنم صبح که بیدار شدم
سردرد داشتم، متاسفانه جسم لوس من اصلا تحمل کم
خوابی و یا بی خوابی را ندارد. به همین خاطر کلاس
کنسل شد :)
گفتم به دوستم سر بزنم که نیست!
آن یکی هم که تهران است و حس رفتن پیشش را ندارم
در نتیجه باید این احساس را سرکوب کنم. . .
“هوالشافی”
بیست و هشت صفر که می شود جای خالیت را بیشتر حس می کنم.
جای بغض هایت جای زمزه هایت جای نبودنت !
بیست و هشت صفر به جز دو داغ من سه داغ بر دل می گذارم .
در هیـءـت گوش هایم را تیز می کنم تا صدای درخواست های هر ساله ات
را بشنوم وقتی میبینم دیگر نیستی ، خودم زمزه وار می گویم : برایم روضه
حسن بخوان .
بیست و هشت صفر آمده کجایی ؟!
بیا نذر هر ساله ات را ادا کن. بیا، خسته شدیم بی تو مراسم به راه انداختیم
خسته شدم از بس در آخر مجلس یاد آوری کردند که دیگر نیستی . . .
دلم برایت تنگ است پدربزرگ خیلی تنگ . . .
“هوالمحبوب”
موقع برگشت لیالی هم همراهم شد . طفلک مادرش دیسک کمرش اوت کرده است
رفت تا از داروخانه مسکنی بگیرد .من هم همراهش داخل شدم .
پیرزنی با نمک با چادر گلگلی و عصا توضیح می داد که چشم هایش خارش
دارند نمی داند به چه چیزی آلرژی دارد بعد که قرصی به او دادند گفت خیلی
کم خواب است قرصی هم برای کم خوابی اش دادند دوباره گفت پایش هم
درد میکند برای آن هم قرصی دادند گفتند : شربت بدهیم اثرش قوی تر از
قرص است گفت : شربت نههههههه امان از دست شربت !
بعد که داروهایش را گرفت اهسته اهسته با عصایش به طرف درب خروجی رفت.
دوست ندارم پیر شوم ! اگر هم شدم خودم روی پای خودم باشم نه وبال فرزند .
پیش دانشگاهی که بودم با دوستم که میز مقابل می نشست خیلی خیالبافی میکردم
یکبار ازش پرسیدم پیری اش را چطور تصور میکند؟!
- گفت پشت پنجره ی خانه سالمندان در انتظار آمدن و سر زدن فرزندانش !!!
چشمانم را گرد کردم و گفتم از الان در انتظار این هستی ؟!
گفت این مدلی شاعرانه است D:
و یا وقتی معلم جغرافیا در اعتراض به اینکه یکی میگفت دلش درد میکند و دیگری
سرش و دیگریِ دیگری کمرش گفت شما 18 سالتان است به سن ما برسید چه می کنید ؟!
و من بلند گفتم : میمیریم !!!
لورا گفت : خانم بیرونمان را نگاه نکن درونمان فرسوده شده !!!
خدایا اگه میشه لطفا تا از دست و پا نیافتاده ام مرگم را برسان فکرش را کن من با این غرورم
از بقیه برای امور شخصی کمک بگیرم !!!
“هوالمحبوب”
وبلاگ را باز کردم دیدم دیشب اینجا چقدر هزیان گفتم !!!
از فشار درس بوده !!! خوبه چیزهای دیگه نگفتم D:
“هوالمحبوب"
یک فنجان گلگاوزبان دم کرده در دستم و
مقابلم کتاب درسی. . .
يک قُلپ از فنجان می نوشم و به کتاب خیره می شوم
فکر میکنم؛به اینکه من قبلا دقیقاچه غلطی می کردم!
که باز شب امتحانی شده ام :/
