“هوالمحبوب”
دیروز صبح انقدر باران زیبایی میبارید که اگه چند دقیقه کوتاه زیرش می ایستادی
موشِ آب کشیده میشدی :)
هنوز که هنوزه نمیتونم حکمت اینکه چرا من فقط بارانِ پاییز را دوست دارم و حس
خاصی نسبت به بارانِ دیگر فصل ها ندارم بفهمم !!!!
موضوع: "روزمرگی"
“هوالمحبوب”
نشانه های روشن فکری : گوش دادن به موسیقی های کلاسیکِ غرب !!!
امروز آنقدر در کتابفروشی با آن موزیک مستاصل شدم که نفهمیدم اصلا برای کدام کتاب آمده ام
فقط حواسم به خستگی مفرطی بود که در یک ساعت پیاده روی نصیبم شده بود .
و نماز ظهری که با عجله به جماعت در مسجد مسیر خوانده شدُ عصر نخوانده سریع از صف
جدا شده به طرف خرید کتاب روانه شدم. . .
امروز هم از سرِ بی . . . ام یک ساعتم را تلف دادم و از تمام آنکارهایی که در آن یک ساعت
باید انجام میشد عقب ماندم .
پ.ن: هفتم امتحان مهم دارم ، راهِ دوری نمی رود دعایم کنید :)
“هوالمحجوب”
رسیدم به آنجایی که امیر ایستاد و دید که به حسنِ وفادارِ زندگی اش تجاوز می شود ولی هیچ
کاری نکرد فقط از روی ترسِ اینکه مبادا خودش هم به آن دچار شود راهش را کشید و رفت .
آنجایی که حسن بادبادک آبی به دست پیش امیر رسید و امیر تظاهر کرد که چیزی نمیداند
و خودش را به آن راه زد و حسن هم حرفی از واقعه ی دردناکی که فقط بخاطر امیر
چند دقیقه پیش به آن دچار شده بود ، نزد .
دلم گرفت .
نه تنها بخاطر این اتفاق حسن و یا نادیده گرفتن امیر.
فقط بخاطر اینکه احساس کردم چقدر روابط این دو پسر کنار هم شبیه همین آدم هایی است
که در اطراف می بینم و دارم . . .
دیشب فقط به فکر حسن و لبخند های صادقانه اش خوابیدم . . .
“هوالمحبوب”
بعد از کلاس منطق ، رفتم سراغ دوستانم فهمیدم قرار گذاشته اند بعد کلاسشان بروند
استخر . . .
پرسیدم چرا به من نگفتید ! گفتند تو که استخر دوست نداری . . .
گفتم استخر دوست ندارم ولی نهار خوردن با شما را دوست دارم !
این را گفتم در حین خروج با خنده گفتم دانه دانه لقمه هایی که موقع نهاربدونِ من تو دهنتون
میذارید دقیقا ( انگشتم را گذاشتم وسط گلو) اینجا گیر کنه !
همه شروع کردند ماریااااا لوس نشو بیا ! دیروز یهو تصمیم گرفتیم و . . .
خلاصه در حین ناز و نوز کردن بودم و فریاد بعضی ها که استادشان از راه رسید معذرت خواهی
کردم و در حین همین سکوت یکی داد زد ماریا میایا . . .
در فضای سبز کنار نشستم منتظر که کلاسشان تمام بشود در همان نشستنها با فائزه در حال
گفت و گو بودیم و قضیه مهاجرت را میگفتم و او هم تایید میکرد.
اذان که زد تماس گرفتم که بگویم چرا نمی ایند گفتند نماز میخوانیم بعد .
خلاصه اینکه آنقدر دیر شد که منصرف شدم از رفتن و زنگ زدم گفتم که نمی آیم ناراحتی کردند
ولی خب صلاح را به نرفتن دیدم.
سوار یک ماشین شدم و در مسیر گازش تمام شد و نیم ساعت وقتم تلف شد .
پیرمرد مسافر هم به من غر میزد که چرا من اعتراض نکردم .
با زبان بیزبانی گفتم الان اعتراض کنم و یا غر بزنم چیزی عایدم میشود؟! اول و آخر وقت نازنیم
گذشت .
حالا در خانه گوشه اتاق کز کرده ام و ناراحتم .
دلیل این ناراحتی را هم نمیدانم .
فقط فکر میکنم اگر تصمیم احساسی نمیگرفتم نه نیم ساعت بجز زمان همیشگی تا خانه الافی
داشتم و نمازم را هم به موقع خوانده بودم.
“هوالمحبوب”
دیروز رفتم داروخانه تا برای خودم ماسک صورت بخرم و چند وسیله بهداشتی دیگر
شاید من آنطور فکر کردم ، ولی نگاه فروشنده بلوند و ارایش کرده یک طور خاصی بود
خیلی خوب نفرتش را نسبت به خودم حس کردم .
با یک حالت خاصی وسیله های خواسته شده را به من داد . . .
این روزها باید قبل از ورود به هر مغازه ای توقع هر رفتاری را داشته باشم .
و همه ی این رفتارها را نشات گرفته از چادری میبینم که به سر دارم . . . .
پ.ن: غمگینم .
“هوالمحبوب”
نماز ظهر را که خواندم با عجله برگشتم ، با خودم گفتم در ماشین دعا را میخوانم
سوار ماشین که شدم ، آقایی در صندلی کمک راننده نشسته بود ، خانمی هم کنار من
از اقایونی که مدام به هربهانه ای بر میگردند در ماشین خیلی بدم می اید .
سرم را در گوشی بردم و دعا را اوردم شروع کردم به خواندن .
نگاه های سنگینِ آن مرد کنارِ راننده را روی خودم حس میکردم ، مردک یک طوری نشسته
بود که قشنگ رو به من بود .
انقدر واضح چشم دریدگی میکرد که راننده به زبان امد و تذکر داد !!!چیزی که به ندرت
پیش میاید . . .
اقا کمی زبانش مشکل داشت و سخت صحبت میکرد ، با خودم میگفتم ماریا آرام باش
معلول است !!!!
بعد با خودم فکر کردم اصلا چشم دریدگی چه ربطی به معلولیت دارد !؟
دلم میخواست وقتی بین ثانیه هایی که مدام برمیگشت و من بزور صورتم را میچرخواندم
به سمتِ شیشه و بیرون را نگاه میکردم یکبار فقط یکبار جرات داشتم یک مشت محکم
میکوبیدم روی صورتش و آن چشمان دریده اش !
اصلا چشم دریدگی به هیچ چیز مربوط نیست !
توجیه ندارد به هیچ عنوان . . .
“هوالمحبوب”
اولین باری که موهایم رنگِ مو را به خود دید دبیرستانی بودم !!!
خانمِ برادرم داشتند خودشان را خوشگل تر میکردند من هم وسوسه شدم و گذاشتم !
یک رنگِ فوق العاده قشنگی هم از آب در آمده بود فندقی بود گمان نکنم .
بعد از اینکه موهایم را شستم و آمدم خانه ، مادر درآشپزخانه بودند دویدم پیشِ او
با نیشی باز - هر وقت خرابکاری بکنم زره نیش بازی را به تن می کنم - بلند گفتم :
مامااااااان . . .
نگاهم کرد و چیزی متوجه نشد ! موهایم هنوز خشک نشده بود و تیره بود . . .
با همان نیش باز گفتم : موهامو رنگ کردم .
یک نگاهِ ریلکسی تحویلم دادند یعنی که برو پی کارت بچه !
بعد دیدم از آن نگاه باور کردن رو نمیشد، گفتم : باورکنید رنگ کردم .
اینبار زوم شدند روی موهایم !
موهای خودم مشکی است ، رنگ فندقی خیلی روشن تر از موهایم بود ، تا متوجه شدند
سری به تاسف چرخاندند و فرمودند : برای خودم متاسفم !
همین !!!!!
تمام عکس العمل مادر همین بود .
البته اوج فاجعه آنوقت مشخص نبود چون وقتی مو خشک شد تازه فهمیدم اوه چقدر
روشن است و . . .
خاله حوری وقتی مرا با آن موهای خوشرنگ در مراسمی دید لبخندی زد و مثل همیشه
قربان صدقه ام رنگ : ” قربونت برم خوشگلم ! “
بعدها از دخترخاله شنیدم خاله حوری فرموده اند اگر من جای فریدا-مادرم- بودم دانه دانه
موهای ماریا را میکندم !!!!!
خب حق هم میدادم آن زمان اصلا باب نبود دختر جوان اینکارها را بکند چه برسد به منِ
بچه دبیرستانی !
مثل الان نبود که در خیابان خانم متاهل را از مجرد نمی توانی تشخیص بدهی !
از صغیر تا کبیر با رنگ و لعاب در ملع عام تشریف فرما میشوند . . .
ناگفته نماند بعد از آن حرکت انتحاری رنگ کردن مو چندتا از همکلاسی هایم تا من را
دیدند به یک هفته نکشیده موهایشان رنگ شد !!!
خلاصه اینکه بعدِ آن مو رنگ کردن ، آن روی ناملایل خاله حوری که خفته است برایم رو
شد !
این روزها شنیده ام که غر میزند : ماریا را می ببینی ، چند وقته اصلا ندیدمش !
من هم طبعا برای در امان بودن از خشمِ خاله حوری یک وقتی ازاد کنم و بروم دیدنش !
