“هوالمحبوب”

برای اینکه حرفهایش را استنباط کند یک فیلم یازده ثانیه ای برایم فرستاد .خنده دار است.

با تعجب فیلم را باز کردم ، یک اقای در سخنرانی یک جمله گفت . تمام /.

توقع داشت من از یک جمله یازده ثانیه ای به حرفهایش ایمان بیاورم .

گفتم ببین برادر من ! شما یک فیلم یازده ثانیه ای برای من فرستاده ای که اصلا من نمیدانم

موضوع اصلی سخنرانی این شخص چی هست . از طرفی هم وقتی قبل و بعد این جمله

مشخص نیست چرا باید برداشت شما را داشته باشم . شما سخنرانی کامل این شخص

را بفرست تا من ببینم منافاتی با حرفهایت دارد یا نه . اگر از من هم هنگام حرف زدن

فیلمی بگیرند می توانند روی یک جمله زوم کنند و از آن سواستفاده کنند .

چیزی که الان در فضای مجازی بیداد می کند .

یک عده کج فهم با سواستفاده کردن از فیلم ها و کات کردن بقیه قسمتها می خواهند

به عقاید مزخرف خودشان دامن بزنند و صد البته یک عده نافهم هم مثل گوسفند

دنبال حرفهای مزخرف آنها چرا می کنند و برای رسیدن آنها به هدفشان پروار میشوند!

و بعد هم قربانی همان حرفها و عقاید می شوند . . .

قبل از رسیدن به قربانگاه در اندیشه هایتان تفکر کنید لطفا !

خداوند قوه ی تفکر و تعقل را برای یادگاری خدمتتان تقدیم نکرده ! تحقیق کنید

پرس و جو کنید . هر بزی گفت فلان جا فلان علف مرغوب است دوان دوان نروید برای

چرا ! هر دو طرف را بسنجید و یک طرفه به قاضی نروید .

“هوالمحبوب”

این دو کلمه برای من ناملموس است ، خیلی زیاد !

کسی بیاید و این ” حجابِ دل ” را برایم شرح بدهد  . . . یعنی چه که به حجابِ دل

اعتقاد دارم ؟!

بیایید همدیگر را گول نزنیم . یک دین و مذهب ، درست مثل تمام دین هاومذهبهای

دیگر احکام و شرایط خاص خودش را دارد .

وقتی شما به یک دین معتقد هستید و ایمان دارید که آن دین برحق را انتخاب کرده اید .

پس باید براساس همان دین و شرایطی که برای شما قرار داده شده است پیش بروید.

باور کنید که هیچکس توانایی دخل و تصرف در اصل دین نداشته و نخواهد داشت .

پس این حرف که به"حجابِ دل ” معتقد هستید کاملا با آموزه های دینی که دارید

متناقض است !

یعنی شما بالکل دارید یک امر را نهی میکنید چون معتقد هستید دل باید در همه چیز

دخیل باشد . اما واقعا آیا به این اعتقاد دارید که دل اگر معتقد باشد عمل هم با آن همسو

می شود ؟! . . .

اصلا وقتی دل چیزی را با تمامِ وجودش می پذیرد ، تمامِ تلاشش را می کند که به آن

چیز برسد . پس عمل هم همیشه با دل پیش می رود .

پس حجابِ دل یک توجیهِ اشتباه است . 

اعمال و ظواهر آدم منعکس شده دل و درونیات آن است .

این جمله را هیچوقت از یاد نبرید :

” خدا در دلهاست  . . . “

یعنی از خودِ ما هم بهتر از درونِ قلبمان اطلاع دارد خودمان را گول نزنیم .

“هوالمحبوب”

همیشه شروع ها همراه باترسند ، ترس از شکست و این ترس  هم اغلب فعلِ “نمی توانم”

را با خود می آورد . آنوقت درست در همان مرحله اول یعنی فرضیه ای که در ذهن

پرورانده ایم به فراموشی سپرده می شود و یا در نهایت کاملا از ذهن پاک می شود .

امروز یک تصمیم گرفته ام که با ترس مواجه شد . ترس از همان شکست و در نهایت

درست مثل همان توضیح بالا “نمی توانم” هم پشتبندش آمد . . .

به این ترس اعتنایی نکرده ام و استارت مطالعه را زده ام .

هیچ تلاشی بی جواب نمی ماند . اگر بتوانم ، اگر خداوند یاری ام کند قطعا از الطافِ

خودش است و همان جمله معروف ” هذا من فضل ربی ” .

و اگر هم نتوانم قطعا از ناتوانی و کافی نبودن تلاش خودم خواهد بود  .

جمله ای که آن روز در طی شروع به من گفت خیلی به دلم نشسته است .

اینکه مگر می شود برایتان کاری کرد و آنکار بد از آب در آید !؟

حقیقتا به این جمله ایمان آورده ام  . و عمیقا تمام سعی ام را خواهم کرد .

باشد که رستگار شوم .

پ.ن1: اگر دعا کنید راهِ دوری نمی رود :)

پ.ن2: اگر در این کار موفق شدم در موضوع بندی های وبلاگ یک موضوع اضافه

خواهد شد :)

پ.ن3: چند کتاب برای معرفی صف کشیده اند . ان شاءالله در پستهای بعدی در

موردشان حرف خواهم زد . . .  (کوری و آنگاه هدایت شدم در اولویتند )

“هوالمحبوب”

“هرچقدر بیشتر روی"این” زوم می شوم، بیشتر میفهمم که انگار “این” منم! “

پ.ن: همیشه شخصيتهایی هستند که شبیهمان باشند.

“هوالمحبوب”

وقتی کودکی کسی همچنان در ذهنت باقی باشد . با دیدن بزرگی آن شخص نمی توانی

به خودت بقبولانی که این ، همان کودک سابق است که انقدر بزرگ شده است .

با دیدن تصاویر احسان ، نمی توانستم باور کنم پسربچه ی کودک و تپلی که همیشه او

را در حال خوردن و یا در حالِ طی کردنِ مسیر سوپرمارکت دیده م .

حالا انقدر لاغر و کشیده و بلند قامت شده است .

نمی دانم چرا ولی در این مواقع حس مادری را دارم که فرزندش رشید شده است !

شاید یکی از لذات پیری همین باشد . . .وقتی پا به سن میگذاری بهتر میتوانی تحولات

اطرافت را درک کنی .

“هوالمحبوب”

با خانم برادر رفته بودیم خرید ، در یکی از مغازه ها با خانم فروشنده مدام حرف میزدم و

راهنمایی می خواستم .

در بین پرو خانم برادرجان ، من خودم را باد میزدم .

خانم فروشنده با لبخند نگاهم کرد و گفت : من با این مانتو دارم از گرما خفه می شوم .

شما چطور با روسری کیپ و چادر تحمل میکنید ، بخاطر شغلتان است یا اینکه دوست

دارید ؟!

خندیدم و طی بادزدن گفتم : نــــه ؛ دوستدارم ، به خاطر علاقه است .

با تعجب و لبخند پرسید : دوست داری ؟

این یک مکالمه عادی است . ولی از نظر من یک چیز مهم دیگر هم در آن نهفته است.

اینکه من آنقدر در مقابلش راحت بودم و احساس صمیمت ایجادکردم که با ظاهرش که

زمین تا اسمان با من متفاوت بود جرات کرد و سوالش را پرسید .

چیزی که این روزها خیلی ها از گفت و گو از آن هم فرار میکنند .

راستش را بخواهید گاهی خودم هم از رفتار بعضی از چادری ها متنفر می شوم .

اینکه به سختی با کسی که ظاهرش با آنها متفاوت است ارتباط برقرار میکنند .

و یا بخاطر عقاید آن فرد خوبی های دیگرش را نمی بینند .

اسمش را من میگذارم تعصب کورکورانه ! یک تعصب بیجا که در خیلی از امثال من

جمع شده است .

چیزی که فاصله ها را زیاد میکند . خیلی زیاد . طوری که تبعات جبران ناپذیری را

خواهد داشت .

“هوالشافی “

یکی از آشنایان بر اثر سانحه تصادف به همراه همسرش فوت شدند .

امروز وقتی برای عرض تسلیت به مراسم رفته بودم ، روی اعلامیه نوشته بودند :

بر اثر سانحه تصادف دعوت حق را شتابان لبیک گفتند !

شتابان ؟! یعنی واقعا کسی هست که برای مرگ شتاب کند؟

یعنی واقعا اگر دو در را مقابل کسی قرار بدهند و بگویند در سمت راست مرگ و در

سمتِ چپ زندگی است با تمام مشکلات ، به سمتِ درِ مرگ می روند ؟!

با اینکه ماهیت مرگ با آن چیزی که در ذهن ما ساخته شده است کاملا متضاد است.

ولی با این حال فکر نکنم کسی با دیدن مرگ و تصور اش دلش بخواهد سریع سراغش

بیاید .

بنظرم هیچکس شتاب ندارد مگر اینکه به پرونده و کارهای زندگی زمینی اش اطمینان

راسخ داشته باشد .

وگرنه افرادی مثل من که چیز روشنی ندارند از مرگ می ترسند . ترس از مرگ ، منشاش

گناه است .

پ.ن: نیاید بگید من فلان مشکل را دارم و حاضرم همین الان رو به قبله دراز به دراز به ندای

حق لبیک بگم ! اگه به مشکل باشه که همه ما در روز هزاربار ارزو مرگ میکنیم .

اما همون دقیقه مرگ را بذارن جلومون بگن بفرما در جا فرار میکنیم . همین که یاد

گذشته و کارهایی که کردید بیافتید برای منصرف شدن ازش کافیه !

جان عزیزِ متاسفانه حقیقت تلخیه .