“هوالمحجوب”

داشت فیلم رقص عروس و دامادِ یکی از اقوامشان را نشان می داد. جشن نامزدی شان بود.

وسط فیلم گفت عروس 13 ساله س! شاخ در آوردم.فکر کردم شاید اشتباه شنیده م پرسیدم

13 ساله؟! گفت آره. نمی دانم چرا ولی یک لحظه تمام دلم بهم خورد. دیگه اصلا حواسم به

فیلم نبود. پرسیدم پسر چندسالشه؟! گفت 24!

دلم می خواست بپرسم پدر و مادر این دختر چطور رضایت دادن دخترشون تو این سن

ازدواج کنه. و یا اصلا چطور این پسر راضی شده با یک دختر این سنی ازدواج کنه!؟

خاله خاله بازیِ مگه؟! وسط این گیر و دار سوال های مغزم جوابم را بین حرف هاش گرفتم.

گفت دخترعمو و پسرعمو هستن. بعدشم چون پسر خوب بود دیگه دادن رفت!

عجب توجیه منطقی!!! اصلا هرچقدر دختر جلوی پسرِ ناز و عشوه می آمد من بیشتر

دلم بهم می خورد. آخه دختر 13 ساله چه می فهمه زندگی چیه. جالب اینجاست تازه

سه سال قراره نامزد بمونن. خب مسخره میذاشتی همون چند سال بعد ازش خواستگاری

می کردی. این هنوز بینیشم پُف نکرده! ای خداااااا :(

+ هر سنی اقتضای خودش را داره، نوجوانی خیلی سن مهمیه. چرا اجازه نمی دید روال

طبیعی خودش را بگذرونه؟! چرا باید تو این سن وارد بزرگترین و پر مسئولیت ترین بخش

زندگیش بشه؟! فکر کردید خیلی هنر می کنید دخترتون را سن پایین شوهر میدید؟! این

الان انقدر داغه که فقط لباس پرنسسی و تالار مجلل را می بینه… وگرنه چند صباح که

بگذره تازه می خواد بفهمه چه گُلی به سرش زده!

++ من همچنان که یادش میافتم داغان می شم! :(((

“هوالمحجوب”

کاش می شد تمام حرف های ذهنت را بالا بیاوری، جوری بالابیاوری که هرچه کلمه و حرف

است بهم بخورد. آنقدر بهم که برای تشخیص هم عاجز بشوی…

بعد هم باخالی شدن هر چه بود و نبودِ درونت گوشه ای بنشینی و از این تهی شدن لذت

ببری.

+ ناگهان خوابی مرا خواهد ربود

من تهی خواهم شد از پایان درد..

“هوالمحجوب”

از دور با دیدن صف طولانی از مرد و زن، توی ذهنم دنبال دلیل صف بودم. مدام حلاجی می کردم

ببینم جریان چیه؟! اینجا این قسمت دلیلی برای صف نیست. آمدم نزدیک تر با دیدن تابلویی که

رویش نوشته شده بود: مرغ منجمد دولتی!

تمامِ دلم یخ زد و یک آه شد که ناخودآگاه همانجا از ته گلو بیرون آمد. هرچه خاطره ی تلخ بود

از آن سبد کالای کذایی تداعی شد تا به تمام گل و بلبل های ساخته شده. غصه خوردم غصه دار

شدم. کاش این روزهای سخت هرچه زودتر تمام بشن…

“هوالمحبوب”

من نیاز به پِلِی بک دارم!

نیاز دارم که برگردم و یک چیزهایی را حذف کنم.

نیاز به مشاهده بیشتر دارم.

خدایا نمی شد مارو با ورژن بالاتری می آفریدی؟!؟!

+ زنده ام…

“هوالمحبوب”

از وقتی فهمیدم، از وقتی خواندم برای چه و برای که! پر شدم. پر شدم از اشک های حلقه زده

پر شدم از حرف های نزده، پر شدم از ترس؛ ترس از دست دادن، ترس بی نصیب موندن.

ترسِ خالی ماندن این دست ها از این نعمت و برکت.

+ می بینی؟! همه چیزم تحت الشعاع ش قرار گرفته!

“هوالمحجوب”

من!

یک “بمب حرف” بودم که خنثی م کرد..

“هوالمحبوب”

+ فردا اخلاق چه درس هایی امتحانه؟!

- تو فلسفه را نخوندی می خوای الان اخلاق بخونی؟! بیا برو بابا…

+ :/

پ.ن: کمرم شکست با جوابش! (خنده)