“هوالمحجوب”

فرچه های رنگ روی دیوار کشیده می شد و زخمه ها هر کدام روی یک تار با ناز و ادا می خوابید.

نوای سنتور و بوی رنگ هوای تازگی مخلوط شده بود.

یک نگاه به امیرِ نوازنده می کردم. یک نگاه به رنگ کارها. یک نگاه به حرکت دست های امیر که

مثل دو پرِ بی وزن روی هوا می چرخید و نگاهی دیگر به رنگ کارها و دست هایی که فرچه ها را

روی دیوار می کشید. مدام توی ذهنم سوال تکرار می شد: من باید اینجا باشم؟!.

“هوالمحبوب”

کسی می فهمه بیست سانت موی عزیزت را کوتاه کنی و موهای نازنینت را تا بازوهات برسونی

یعنی چی؟!

+ حس می کنم یک چیز بزرگ از دست دادم …

++ قبلا اینطوری نبودم، یکبار یادمه خیلی شجاع رفتم و موهای بلند را تبدیل به موهای کوتاه

پسرونه کردم! یکجوری که خود آرایشگاه با التماس می گفت حیفه..

“هوالمحجوب”

اون آقا بود که دقیقه ای را بدونِ آوار کردنِ فریاد به سر همسر و بچه ش سر نمی کرد.

دو دقیقه پیش بعد از کلی داد و بیداد وحشتناک خطاب به همسرش فرمود:

- تو لیاقت نداری، هیــــچ مردی مثل من رفتار نمی کنه، هیـــــــچ مردیـــــــــ

آقا تا من اینو شنیدم دلم می خواست سرمو بکنم تو خونه شون با یک لحن خاص که

نمی دونم شما هم شنیدین این لحن را یا نه بهش بگم:

- آررررررررره

+ اصلا اینو گفت من پخش زمین شدم از خنده! لعنتی اینهمه اعتماد به نفس را از

کجات میاری :/

++ آخ انقدر دلم می خواست موقع داد و بیدادت بیام دو تا دستمو بندازم دهنتو جر

بدم! انقدر که آلرژی گرفتم به صداش. مردک آدم را میبینه همچین آبجی آبجی میکنه!

یکی نیست بگه شما ناموس سرت می شد با صدای بلند فحش های رکیک ناموسی

نمی دادی…

“هوالمحبوب”

دخترِ لوس:  من امروز وقتی به این فکر می کردم که پس اندازی که دارم الان هیچه اصلا داشتم

دیوانه می شدم.

مدیر با خنده: عه! حالا خوبه تو پس اندازی داری ما چی بگیم که پس انداز نداریم!

+ لازم به ذکره هر دو نفر در بهترین موقعیت مالی قرار دارن :/

++ کلا هرکس که وضعش بهتره غُرِش بیشتره!

“هوالمحجوب”

خیلی سخته بخاطر مونث بودن همیشه ترسِ تعرض داشته باشی.

می گفت وقتی با رفتن برق پسرهمسایه کلید انداخت و وارد شد تمام ترسش تجاوز بود. اونقدری

که توی اون تاریکی بشدت ترسیده که چند روز تو بیمارستان بستری شد، حتی نتونست تو مراسم

چهلم پدرش شرکت کنه.

یعنی واقعا تو اون لحظه یک خانم مظلوم ترین و بی پناه ترین آدم میشه.  زور دفاع از خودش را

نداره و هم از ترس آبرو می ترسه داد و بیداد کنه. چون تا مدتها در هر شرایطی هم باشه محکوم

میشه! متاسفانه کلی هم صفحه و اسم برای اتفاق درست میشه که بنظرم خانم مایله ترک دیار

کنه تا فشار روحی که خودش داره با رفتار و نگاه مردم تشدید نشه.

“هوالمحبوب”

اول ش فکر می کردم فقط من آلرژی دارم. بعد دیدم نه! بقیه هم دارند. مثلا وقتی چند دقیقه

از فیلم پخش شد.مادر با حالتی که انزجار را نشان می داد به پدر فرمودن: این چیه دیگه بزنید

یک کانال دیگه…

یعنی پنج دقیقه هم نمی توانم این فیلم را نگاه کنم. تا جایی که حس می کنم اگر ادامه بدهم

عُق می زنم! ماندم چرا مردم به این فیلم علاقه دارن و نگاه می کنن. این دیدن فردِ فوت شده

هم جدیدا باب شده. حالا ما اسمش را هم بگذاریم توهم باز هم بنظرم نشان دادنش درست

نیست.فردا ملت فکر می کنن فرد بعد از مرگش روحش همینطور بیکار و الاف است بیاید دلداری

و یا چه می دانم، محافظت و این صحبتها…

خلاصه اینکه تلوزیون ما یاد گرفته درد و غصه های دیگه به مردمش بخوراند. کم غم هست حالا

باید برای مردن جوان پولدار ، خوشگل ، خوشتیپ ، بااخلاق و متدین و…خلاصه همان فرشته ی

خودمون! غصه بخورن…

+ بعد من میگم سریال ایرانی نگاه نمی کنم. ملت با چش و چال میان تو صورتم که اُاُاُ از تو بعیده

سریال خارجی می بینی وای استغفرالله :/

“هوالمحبوب”

روی دوش هایشان جای کوله های سازمان ملل و روی تن هایشان جای ترکش ها و گلوله ها…

 خنده دار است نه؟!

+ راستی! اگر کودکی در آن سوی قاره ها بنا به هر دلیلی میمرد، صدای فریاد انسان دوستانه چه

کسانی بلند می شد؟! 55 کشته و 77زخمی…

++ دلمان گرم روزیست که تو بیایی.