“هوالمحجوب”
می گفت: مادرش زمان رفتن خیلی سبک بود چون چیزی نداشت که به آن چشم داشته باشد.
چند ساعتی از شنیدن آن حرف نگذشته؛
حالا بساط دارایی اش را پهن کرده و هرکدام را به کسی می بخشد…
موضوع: "روزمرگی"
“هوالمحجوب”
یکجایی خوندم سخت تر از رفتن آدم ها، موندن و تغییر کردنشونِ!
راست می گن…
غریبه شدن خیلی سخت تر و تلخ تر از ترک کردنِ، برن ولی غریبه نشن.
برن ولی…
“هوالمحبوب”
بهش گفته: غصه نخور، مریض میشی ها!
وسطِ گریه هاش گفته: مریض هستم دیگه…
نمی گم فقط همین را،همه را، لباس عافیت تن کن این جگرگوشه ما هم بینشون…
****
کشیدمش کنار، می گم جراحی سختی نیست، اصلا اتفاقی نیافتاده نترس.نگران نباش
شروع کردم به توضیح دادن اجزای بدن تا بفهمه دقیقا درونِ شکم مادرش چه اتفاقاتی
افتاده. دو دقیقه بعد چهره اخموش با دیدن چندتا لگو خندون شد!
****
گفت: من بمیرم، ولی مامان و بابا چیزیشون نشه… من نباشم ولی اونا باشن…
****
+ بزرگ شدی عمه جان، خیلی بزرگ شدی…
****
غمگینم، برای بیمارها دعا کنیم.
“هوالمحبوب”
وقتی داشتم عکس های سخنرانی امروزم تو مدرسه را نگاه می کردم، دیدم از
صد درصد نود و نه درصدش نیشم باز بوده!
همینِ دخترهای پیش و دبیرستانی تخس هر کدوم می اومدن برای مشاوره
گرفتن، بهم می گفتن خانم شما خیلی مهربونی!!!
پ.ن: اصلا ناامید شدم از اینهمه جلفی در خودم!!
“هوالمحجوب”
وقتی پیشِ مادرشِ، با تهدید:
- بذار بابات بیاد بهش میگم، صبر کن!
وقتی پیش پدرشِ، با تهدید:
- بیا اینجا ببینم!
من جا این بچه بودم از استرس تا الان هزار بار روحم از بدن جدا می شد! :/
یعنی آرامش روانی داره؟!
+ لطیف تر بابا
“هوالمحبوب”
تا خود صبح عربده می کشید! تا خود صبح صدای های هایِ گریه هایش محل را
برداشته بود.
همان پسرِ جوانی که قُولدوری اش زبانزد دیگران بود.
* باور نمی کرد که رفته است!
** تا خود صبح فکر کردم، چرا کسی نیست آرامش کند!
*** تمامِ احساسش زیرِ همان قُولدوری قایم شده بود…
**** تا بحال نگاه دنباله دار را دیده اید؟! از آن نگاه هایی که معلوم نیست انتهایش
کجاست؟! تکیه داده بود به گوشه ی دیوار خیره شده بود به جایی نامعلوم…
“هوالمحبوب”
فکر کنم زوری زوری دوباره خودمو تو لیست دعوتیا چپوندم…
پ.ن: راهی قمم، براتون دعا می کنم.
توضیح: فرصت مناسب جواب کامنتها را ميدم :)
