“هوالمحبوب”
تو خواب یک دختر روستایی بدبخت بودم که باید برای خان کلفتی می کرد!!! :/
+آره. منم معتقدم رسما شورش را در آورده!
++ خداروشکر این رعیت و دیوان سالاری برداشته شد.
“هوالمحبوب”
با رفیقاش رفته سوریه زیارت جای اینکه از خودشون مثل آدم خبر بدن وُیس می فرستن؛
اول یکی از آقایان تاریخ روز و ساعت را اعلام می کنه، بعد همگی شون یک دفعه باهم میگن:
- ما زنده ایم!-
+ خداوندگارا!!!!
“هوالمحبوب”
شاید شرم آور باشه بعد از دیدن کلی فیلم رعب آور با دیدن یک فیلم هیجانی به جایی برسی که
پاشی و بگی دیگه طاقت دیدن ادامه ش را ندارم! و شاید هم بخاطر این روزها و حال روحیت
واقعا کشش تحمل اینهمه هیجان را نداری. و یا اصلا انقدر فیلم خوب ساخته شده که این حجم
از استرس عادی باشه. اما به هرحال من با دیدن این فیلم تا زمانی که تمام بشه سکته ناقص را
زدم.
یک فکرایی واقعا کد هستن. مثلا موقع دیدن این فیلم غر میزدم که یعنی چی زندگی با این
شرایط برن قشنگ کنار هم بایستند یک جیغ بکشن بمیرن تموم بشه بره!
کُد این فکرا هم دقیقا بوی سیر شدن از زندگی میده…
“هوالمحجوب”
خیلی مسخره س نزدیک خونه رستوران باشه!
یکی از جاهایی که به مسخرگی ش پی می بری اونجاست که بوی کباب می پیچه تو خونه و
اونوقت تو منتظر سیب زمینی هاتی که آب پز بشن :/
+ حالا درسته خیلی با گوشت قرمز میونه ندارم اما خب لعنتی گشنه س گشنه! نمی فهمه که…
“هوالمحبوب”
والله انقدر دخل و خرج مراسم های عزا زیاد شده که آدم روش نمیشه بمیره! حالا فارغ از خرج
دفن همین تشریفات راه انداختن مهمان ها کلی خرج داره.
از کیک گرفته تا انواع حلوا -رولی،نونی و… نه از یک نوع ها از همه نوعش هست-شیرینی، خرماو
نوشیدنی، میوه و آب معدنی و آب میوه. حالا دیگه تشریفات غذا را فاکتور می گیریم.
چه خبره خب؟! یکجوری رنگین کمان درست می کنید اصلا آدم خوشحال میشه از اینکه طرف مُردِ
و آدم می تونه از این خوشمزه جات بخوره :/
به واقع خودم وقتی میز رنگین را دیدم دلم خواست فقط بشینم سر میز و همه را تست کنم. البته
از بدِ روزگار هیچ کدام نسیبم نشد جز یک لیوان آب آناناس!!!
چند جمله ی آخرم که کلا مزاح بود. اما از حق نگذریم قدیمی ها خیلی عاقل تر بودن و یا رسم
زندگی را با انسانیت عجین کرده بودن. وقتی یکی فوت می شد هرچی در و همسایه بود برای
کمک به خانواده عزادار می آمد. همسایه ها همه حواسشون به خورد و خوراک این بندگان خدا
بود. بابا وقتی آدم عزادار میشه تا چند روز حواسش دست خودش نیست حالا این وسط موجِ
مهمان ها که برای عرض تسلیت میان یک طرف از طرفِ دیگه کنگر های خورده شده قوز بالا قوز
میشه. عزادار نمیدونه به این ها برسه برای داغ خودش بره بمیره! چه کار کنه بلاخره پس.
خلاصه اینکه عزیزان من سعی کنید نمیرید! مردن هم خرج داره…
“هوالمحبوب”
تا یک روز مقدس میرسه و دلت می خواد روزه بگیری و چنگ بزنی به درگاهش مجبور میشی
دقیقا تو همون روز کاملا غیرمنتظره از شهر خارج بشی!!!
+ رودربایستی ندارم باهات این روزها زودرنج شدم از طرف تو که صدبرابر حساس تر پس سر
به سرم نذار…
“هوالمحبوب”
باید بیاد دست بکشه روی قلبم و غبارش را پاک کنه. نفت تو فیتیله ی چراغش بریزه. باتری
لبخندهام را شارژ کنه… خلاصه اینکه خونه ی دلم را برقِ امید بزنه!
+ نمی دونم چمه! نمی دونم!
++ داره نزدیک به یک ماه میشه… یک ماهِ ناخوشی. حیف تابستانم. حیف…
