“هوالمحبوب”
هر روز صبح با چشمان کابوس دیده از خواب بیدار می شوم…
“هوالمحجوب”
تو ونک یک پسربچه ای بود خرگوش می فروخت… از این خرگوش های مینیاتوریِ ناااااز
هی وسوسه می شدم یکی بخرم. ولی ترس از مرگش اجازه نداد. یکی دیگه از دلایلا این
بود که از بچگی گفتن خرگوش نحسِ! البته که نمیشه این خرافه را پذیرفت. اما خب از
آنجایی که خرگوش از حیوانات مسخ شده س. فلذا اندکی درونمان با یادآوری آن متزلزل
می شود! :/
+ با این درونِ مزخرفمون…
“هوالمحبوب”
- خاااااله یک خبر تازه و خوشحال کننده.
<<با ذوق>>: -چی؟!
- خاله ریما می خواد نی نی بیاره.
- عه! خب؟!
- حدس بزن؟!؟؟!
- دختره؟!
<<آروم می خنده>>: نـــــه
- پسره؟!
<<بلند شروع می کنه به خندیدن>>: آاااااره، تااااازه می خوان اسمشو بذارن سامااااان!
<<من>>: - سامان؟!؟!؟!
- آره
<<می خندم.>> ((صدای پشت تلفن: مامان خاله داره میخنده!))
- خاله خاله مامانم میگه یک دماغ بزرگ داشت!
- مامان با خاله ریما حرف زده؟!
- آرهههه، میگه کلا نی نی دماغ بوده.
<<هردو می خندیم.>>
- خاله جان حالا یک خبر تازه و ناراحت کننده ی دیگه.
<<با ترس>>: - چی شده!؟
<<غمگین>>: مامان داشت خامه برام میاورد از دستش افتاد مالیده شد به فرش!
<<نفس عمیق>>:
- اشکال نداره عزیزم تمیز میشه.
-خب دیگه من باید خداحافظی کنم.کاری نداری!؟
- نه عزیزم
- خدافظ!
(این مکالمه ی من با دردانه ی 5 ساله س :/ در روز به مراتب کم و زیاد میشه)
لازمه باز بگم ای کسانی که شماره تلفن ما را به طفل هایتان یاد می دهید ….
+ کلا بینی در خانواده ما مقوله ی بس مهم یست :)))
“هوالمحبوب”
با نیشِ باز:
- فلانی را یادته؟!
- مُرد؟؟؟؟؟
خنده بلند:
- آررررره
+ قبلتر ها وقتی کسی میمرد غمگین می شدن. خودشون به یادِ مرگ میافتادن و الان…
مرگ را از خودشون خیلی دور می بینن!
“هوالمحبوب”
اولی :
-می دونی؟! مثلا دوستم خیلی زندگی خوبی داره، خیــــــلی. قبل از زادواج هم عالی بود بعد از
ازدواج هم. کلا خوشبختِ و چیزی کم نداره. اصلا چرا راه دوری بریم همین خانم برادر خودم قبل
از متاهلیش را می دیدی از فلان جا آمد اینجا عروس شد. کاملا مرفه. اونوقت من…
دومی:
- میدونی؟! همه چیز از دور قشنگه…
“هوالمحبوب”
به بیماری ترس از قضاوت دیگران دچار شدم!
تا جایی که حتی موقع گذاشتن یک پست در دلم همه ی احتمالات و فکر ها را مرور می کنم…
+ :(
“هوالمحبوب”
زُل زده بودم به قاب جادویی… تیتر برنامه: ” رنگین کمان “
چند ثانیه از شروع تیتراژ نگذشته زدم کانال بعدی. یک دفعه انگار که چیزی در ذهنم جرقه بزند
برگشتم به همان برنامه رنگین کمان. کمی مکث کردم تا برنامه شروع بشود. نگاه می کردم و از
خودم پرسیدم: قبلا رنگین کمال دوست داشتم!؟ خاله سارا؟! نه نه! نرگس بود. آهان چرا!!! چرا و
چیه… یادآوری، دوباره کمی مکث، خاموشی صفحه ی تلوزیون!
