“هوالمحبوب”

کاش اصلا کرواسی قهرمان می شد! اگه از این میزان محبت رئیس جمهور کرواسی خبر داشتم

قطعا بجا پیروزی فرانسه، برای کرواسی دست به دعا می شدم.

ایـــــــنهمه م خونگرم آخه؟!

نذاشت حتی یک نفر هم از آغوش ش محروم بشه، لهنتیِ مهربون (خنده)

“هوالمحبوب”

فرانسه پیروزی این جام جهانی را مدیون و مرهون منه! تو این چندسال عمری که از خدا گرفتم

یکبارم سر فوتبال نشستم. اونوقت اَد تو این فینال نشستم و قبلترشم گفتم فرانسه می برده!

همین جمله من باعث پیروزی شد(نیش باز) وگرنه از شما چه پنهون تیم فرانسه که مالِ این

حرفا نیست.

+ آقا 24 با خودشیفتگی عمیقی شروع شده. خدارحم کنه (خنده)

“هوالمحجوب”

تولدم را اول به خانواده م بعد به دوستان و همه ی آشنایانی که با من برخورد دارن تبریک میگم!

میدونم داشتن من خیلی لذت بخشه. لذا برای همین موقع فوت کردن شمع ها از خدا خواستم

منو ازتون نگیره!

پ.ن: تا همین دیروز فکر می کردم الان 24 ام. حالا فهمیدم خیـــــر بیست و سه را تازه تمام

کردم رفتم تو 24! ببین چطوری الکی الکی با احساسات خودم بازی میکنم :/ گفتم 24 نباید

انقدر مزخرف باشه ها!!!

پ.ن2: از یکجا به بعد باید قید خیلی چیزها بزنی. آقا ماهم زدیم. ولی کمی درد داره!

“هوالمحبوب”

داشتم وب گردی می کردم که یک دفعه یاد یکی از وبلاگ های بلاگفا افتادم که چندسالی از

روزهاش می نوشت. عاشق یک آقا پسری بود و مثل یک نامزد با هم گردش داشتن خلاصه

نخوام لفظ قلم بیام دوست بودن و رابطه عاشقانه ی خیلی خیلی قوی داشتن. دیگه تا حدی

که از نظر من مثل یک زوج شده بودن.

همین چند دقیقه پیش رفتم سر زدم و با پست آذر ماه روبرو شدم که دختر نوشته بود قراره

با کس دیگه ای ازدواج کنه!!! وا رفتم… واقعا وا رفتم.

آن موقع هایی که من این وبلاگ را هر ماه یکبار سر می زدم انقدر حس های دوست داشتنی

داشت که هربار با خوندنش لذت می بردم و منتظر بودم امروز یا فردا خبر ازدواج بیاد.

از بس که این دو موجود کنار هم خوش بودن و رفتارشون اینطور نشون میداد که غیر این

محاله! اما حالا بدون هیچ قهر و دعوایی با توافق هم جدا شدن :/

پنـــــــج سال کم نیست! مثل زندگی کردن میمونه. فکرش را کنید پنج سال قلبتون برای

یک نفر بتپه و بعد یک دفعه فقط بخاطر اینکه پسر شرایط ازدواج نداره و نمی خواد دختر

معطلش بمونه کات کردن :/

یاد یکی از دوستان افتادم که هشت سال با یک آقا پسری دوست بود. البته رابطه اونها دیگه

فراتر از دوست بودن بود… خلاصه اینکه چند سال بعد دیدمش با ذوق پرسیدم خب با وحید

ازدواج کردی؟! خیلی ریلکس گفت: نبابا تموم کردیم.

اصلا فک من می خواست از تعجب بخوره زمین. نکنید اینکار را با خودتون. من الان فقط

دارم به این دختر فکر می کنم به اینکه دلش هنوز از مهر آن پسر خالی نشده و مجبوره الان

با کس دیگه ازدواج کنه. حالا اون دوست ما که اعجوبه بود برای خودش با اون کاری ندارم.

اما این…

چرا مطمئن نمیشید؟! چرا قبل از اینکه اینقدر عمیق بشه رابطتون با خانواده ها در میان

نمیذارید تا اونها هم کمک کنن و با خیال راحت برید جلو و بعد ازدواج.

چطور انقدر راحت روی روح و قلبتون زخم عمیق میندازید :(((

“هوالمحبوب”

وقتی فیلم شروع شد، خوشم آمد. دلم می خواست ببینم آخرش چی میشه. اما وقتی به آخر

رسید انقدر خورد تو ذوقم که هرچی از اول فیلم لذت برده بودم کاملا ریخت پایین!

یک فیلم هالیوودی بود که مضمون فیلم یادمه متاسفانه اسم یادم نیست. این فیلم در مورد

یک روانشناس بود که خبر نداشت مرده و روحش با یک پسر در ارتباط بود. یکجای داستان

روح دختربچه ای میاد سراغ پسر و ازش کمک می خواد. وقتی با این روانشناس میرن خونه

دختر میبینن که دختر بیمار بوده و بعد فوت کرده. لحظه ورود آنها هم خانه مراسم بود و همه

برای عرض تسلیت به خانواده دختربچه جمع بودن.وقتی پسر علت فوت را جویا میشه همه

می گن که بخاطر بیماری بوده اما وقتی پسر وارد اتاق خواب دختر میشه و با روح دختر

مواجه میشه دختر یک نوار ویدیویی را به پسر میده و ازش می خواد که آن را برای پدرش

پخش کنه. پسر هم تو جمع حضار پخش می کنه و متوجه میشن که دختر داشته از خودش

فیلم می گرفته و بعد پرستارش برای دادن غذا وارد میشه،پرستاری که با ورودش قاپ پدر

را دزدیده بوده. خلاصه اینکه با ورود پرستار دختر روی تختش درازمیکشه و پرستار سینی

غذا را درست مقابل دوربین میذاره و داخلش چیزی میریزه و بعد دختر با کسالتش حین

خوردن غذا میگه که غذا خیلی بدمزه س ولی پرستار اصرار می کنه تا آخر بخوره و بعد بخوابه.

خلاصه اینکه تو فیلم کاملا مشخصه پرستار به دختر سم خورونده تا بمیره.

با کمی دستکاری کردن تو این داستان آخر فیلم برادرم خسرو هم همین بود. :/

یکبار نشد تقلید نباشه!!! باز خوبه برادره نمرد!

“هوالمحجوب”

یادتونه می گفتم برق میره فرصتیه برای به خود آمدن!؟ آقا چِرت گفتم.

مورد عنایت واقع شدیم بابا!!! اصلا نباید گفت برق میره، باید گفت به تعداد ساعاتی

محدودروزانه برق داریم(چشم غره)

“هوالمحبوب”

برگه ی امتحانی را روی میز گذاشتم و از سالن خارج شدم، تا خارج شدم یک دفعه یادم افتاد

که سوالات تستی را جواب ندادم. از همان مسیر برگشتم که برگه را پس بگیرم یکی از دخترها

دیدتم گفت چرا برمیگردی؟! گفتم حواسم نبود سوالات تستی موند. گفت برو ببین برگه را

میدن تا جواب بدی! خلاصه  رفتم از من اصرار از آنها انکار. هرچقدر خواهش کردم که بدن

قبول نمی کردن. به هر کدام از مسئول ها که رد می شد درخواستم را می گفتم.

یکی از مراقب ها از معلم های دوره راهنمایی بود! معلم عربی اول راهنمایی خانم حیدری کیا

گفتم شما معلم من بودید! دوره راهنمایی. لبخند زد و… (حواشی بین)

خلاصه اینکه من خارج شدم و از قضا مثل اینکه تشریحی را خوب جواب نداده بودم برای

همین تو هول ولای این بودم که اجازه بدن تستی را جواب بدم. رفتم تا از مسئول اصلی

خواهش کنم، حالا مسئول اصلی کی بود بماند! برگه را گرفتم وبعد با هیجان فراوان آمدم

جواب بدم که دیدم اصلا برگه امتحانی شش صفحه بوده! همه ی سوال ها را جواب دادم

و خوش خوشان از اینکه انقدر برگه ها زیاده که متوجه نمیشه من همه را جواب دادم. نشستم

به نوشتن. کلی نوشتم و زمان داشت تمام می شد که آمدم جمع و جور کنم که برگه ها را پس

بدم. حین اینکارها هم با خودم می گفتم چقدر سوال ها راحت بودن من چرا موقع امتحان

انقدر گیج بازی در آوردم. داشتم برگه ها را صاف می کردم که دیدم عه! سربرگ زده برای

دوم تجربی و دوم ریاضی!!! من که تا آن لحظه خوشحال بودم که دیگه نمره قبولی را می گیرم

برگه ها را جدا کردم و دیدم وای، اصلا برگه اصلی که برای من بود جواب داده نشده.

زمان هم انقدر گذشته بود که دیگه استرس پس گیری برگه هم زیاد و زیادتر می شد. سریع

دست به کار شدم. جالب اینجاست که حتی پاسخنامه هم داده نشده بود از یک دفتر برای

جواب ها استفاده کرده بودم. وقتی دیگه ناامید شدم آمدم بگه های دفتر را جدا کنم و پس

بدم برگه ها از وسط پاره شدن!!!! یعنی اون چند تا سوال تشریحی هم از دست دادم و از وسط

به فنا رفت…

دیگه به اینجا رسیدم از خواب بیدار شدم. سکته کردم یعنی!!! :/

امتحانا تمام شد اما خواباش تمام نشد.