“هوالمحجوب”

روابط برای من عجیب شده، یا واقعا عجیب شده؟! خب متاسفانه یا خوشبختانه یا هر اسمی

که میشه براش گذاشت الان روابط دختر و پسر نسبت به قبل خیلی فراتر و راحت تر شده.

کاری به خوب بودن و یا بد بودنش ندارم. اما یک رفتاری برای من خیلی عجیب و غریب شده!

چند وقت پیش برای تولدش از نامزدش - من اسمش را میذارم نامزدِ غیر محرم! این اسم مهر

تاییدنیست ولی خب این دو نفر واقعا قصدشان ازدواجه- سه جلد کتاب گذر از رنج ها اثر الکسی

نیکولایوچ -یا همون تولستوی خودمون- هدیه گرفت. قسمت جالبش رفتار دختر بود. با تمام وجود

ناراحت بود و از همه بدتر می گفت وقتی فهمیدم هدیه کتابه نمی گرفتم!!! بزور داد دستم. لازم به

ذکره اینا هنوز عقد نکردن و رابطه اشون درست مثل همین دوست های تو خیابونِ! فقط ورژنشون

آپدیت شده س کل دو خانواده از این رابطه خبر دارن. خب حقیقت اینِ که این سه جلد سرهم

قیمتش نزدیک 200تومنِ، و یا دویست و خورده ای. یعنی از این قیمت بالاتر نخواهدبود.خواستم

بگم همین کتاب هم این مقدار اب خورده و چیز ارزونِ ارزونی هم نبود. اما دخترخانمِ ما حرص

می خورد که ماریاااا برای تولد من کتااااااب هدیه داده. اممم نمی دونم الان عشق ها آبکی شده.

یا کلا توقعات بیش از اندازه شده. راستش اصلا حواسم نیست پرسیدم ازش توقع چی داشتی یا نه.

اما خب یادمه گفت آدم برای کسی که عاشقشه مخصوصا خانم کتاب نمی خره. فکرش را بکنید

اینا قراره باهم برن زیر یک سقف!

یعنی انقدر از رفتارش متعجب شدم که چشم هام گرد بود. والله به ما عشقمون شکلات هم هدیه

بده سراز پا نمی شناسیم. حالا چه برسه به کتاب! یعنی اگه کتاب بده که دیگه خط به خطش را

ریز می خونیم. بعد این دخترخانم حرص می خورد که من کتاب داده. این زندگی لاکچری که اینها

توقع دارن داشته باشن گند می زنه به زندگی ها حالا ببینید من کی گفتم!

+ خدایی از این شیک تر؟! سه جلد کتابِ باحال تو قابِ مخصوص! حالا اگه صفحه ی اولش یک

جمله محبت آمیز باشه که دیگه نور علی نور…

++ شادی هامون را اصلاح کنیم. سطح توقعات را بیاریم پایین، اگر بنا به عشق و علاقه اس آدم

با یک شاخه گل هم خوشحال میشه:)ولی اینکه هربار بخوایم فلان هدیه را دریافت کنیم.به نظرم

میزان حقیر بودنِ آدمه که منتظره با چیزهای بزرگ شاد بشه. و متاسفانه این شاد شدنه هم بیشتر

برای جلب توجه دیگران و نشان دادن آن به دیگرانِ… وگرنه باز هم میگم هدیه گرفتن ولو کوچک

از دستِ کسی که بهش علاقه داری یک دنیا می ارزه. حالا چه این هدیه شکلات باشه و چه… مهم

اینِ از دست اون و به سلیقه ی اون گرفته شده.

+++ عشق و علاقه ها هم معامله ای شده! باید اسم این عشق های امروزی را گذاشت:

(( تا وقتی برام خرج کنی برات تب می کنم!))

“هوالمحبوب”

خیلی دوست دارم پشتِ سرِ وبلاگ هایی که می خونم اینجا حرف بزنم. اما ترسِ اینکه خواننده

تشخیص بده با وبلاگ اونم نمیذاره بنویسم. خلاصه اینکه کلی تو دلم ازتون غیبت می کنم!

گفتم بگم که گفته باشم.

+ حالا چه نقد، چه حرف عادی، چه حسی که به وبلاگ دارم. در کل خودتون بدونید اگر خوب

بود قطعا پست می کردم :)

++ آخیش! تو دلم مونده بود اینو بگم. راحت شدم.

+++ از ماریا به لبخند، کجایی دختر؟! دلم برات تنگ شده.

“هوالمحبوب”

یک وقت هایی هم هست، دلت می خواد زمان کش بیاد. انقدر کش بیاد که تموم نشه

مثل امید داشتن به یک شخص که تا وقتی هست دلت قرصه!

آخرین سحر، درست مثل آخرین شبِ اعتکاف دلم می خواست تمام نشه. دلم می خواست

این درهایی که بازن بسته نشن. دلم می خواست تافت می زدم تو اون حالت می موندم!

نمی دونم، کلمات از گفتن احساسِ تمام شدن یک حس خوب واقعا عاجز هستن.

من به اندازه ای که باید از این ماه مبارک استفاده نکردم. از این بابت فوق العاده متاسفم

بیش از اندازه متاسف. اما باز هم نفس کشیدن در این ماه را غنیمت می دونستم. حضور

خدا را بیشتر حس می کردم.

چه میشه کرد؟! نه میشه زمان را متوقف کرد و نه میشه گفت کل دوازده ماه سال این ماه

باشه…

+ آدم دلش می خواد مثل کسی که عزیزش را از دست داده زار بزنه! شیون کنه ناله کنه…

++ افطار آخر دعا کنیم همو… دعا کنیم همانی باشیم که می خواد. نه بیشتر نه کم تر!

“هوالمحبوب”

آقا و خانم عزیزی که یک طفل تو خونتون دارین. اگر نگرانِ جد و آباد خود هستید شماره

همراه دیگران را به طفل شیرین سخنتان آموزش ندهید!!!

+ من مورد عنایت قرار گرفتم! من هر چند دقیقه باید جواب تلفن بدم! من هر دقیقه باید

گزارش کارش را دریافت کنم! من هرچند دقیقه باید بگم عزیزم نمی تونم بیام پیشت!

++ یکی از فانتزی هام این بود از اون خشنا بودم که هر بچه میدید میزد پس کله اش یا

با یه اُردنگی وقت و بی وقت ازش پذیرایی می کرد. بدبختی دلِ فریاد هم نداریم چه برسه

به زدن! لهنتی.

“هوالمحبوب”

           “در این دقایق آخر دست به دامانِ مهربانیت شده ام…

                                       ای مهربانِ مهربانان  

   مسئلةٌ : 1- تسبیح خودمه بله!

               2- انار طبیعیه!

               3- بله انار به این کوچکی هم هست، رشد نکرده!

               4- سرش را با قلاب سوراخ کردیم و وصل کردیم به ریسه تسبیح!

               5- گفتن نداره، اما شاید کسی سوال باشه براش این تسبیح امل البنینِ…

                 همه جا هم هست، منتهی من از قم خریدم.

                6- انار را دوست از شمال برام آورده. این ابتکار هم مالِ اونه نه من.

 +گفتم از الان جواب سوالات احتمالی را بدم که تو کامنتها به زحمت نیافتیم :)

“هوالمحبوب”

مهمان ها همیشه دو دسته اند؛ عده ای آنقدر بهشان خوش گذشته است که دلشان نمی خواهد

مهمانی تمام شود.

عده ای هم آنقدر مهمانی برایشان کِش می آید که دلشان می خواهد هرچه زودتر همه چیز تمام

شود.

خُب دیگر برویم پیِ کارمان. چه شاد باشیم و چه غمگین فقط چند ساعت به پایان جشن باقی

مانده. هرچقدر هم مثل کودکان پا زمین بکوبیم و نق بزنیم فایده ای ندارد. حتی اشک ها هم

جلوی رفتن زمان را نمی گیرند.

این وسط فقط کسی بُرد کرد که لحظه لحظه ی این مهمانی را درک کرد. ما که همیشه خدا اولُ

 آخر صف و مجلس بودنمان، مشخص نیست. همیشه خدا وسط مسط ها جایی پیدا می کنیم

و مثل این خجالتی ها در آنجا سنگر می گیریم! چه برسد به حالا که ادعای استفاده کردن را هم

داشته باشیم.

فی الواقع باید گفت ما همان دسته ی دومی هستیم منتهی ادا در می اوریم اما قلبا دلمان

می خواهد سریع تر از مهمانی خارج بشویم ولی در ظاهر آه و ناله سر می دهیم که نه! نرو بمان.

این نرو بمانمان هم از سرِ این است که شاید! شایـــــد تمام نشود و کسی بزند پس کله امان

تا با هزار اگر اگر و شاید شاید اندازه سر انگشت یک ناخنکی به این درک کردن بزنیم. البته مصداق

همان ایه می شویم که ((شما برگردید هم همینی هستید که بودید!)) چیزی تغییر نخواهد کرد…

“هوالمحبوب”

تو کل این ماه مبارک شاید سرجمع ده تا برنامه ماه عسل را دیده باشم که اون هم نه کامل

تکه تکه . امروز اولین برنامه ای بود که کامل نگاه کردم و با دیدن خانم آباد نگاهم را به

کتابی که یادم نمیاد کی خوندم چرخوندم.

یادم هست ازجمله کتابهایی بود که آقا به خوندنش دعوت کرده بودن. وقتی تو تلوزیون

تبلیغ این کتاب را دیدم. شاید نهایتا یک ماه بعد  سریع اینترنتی خریدم و وقتی پست

برام آورد از ذوق همانجا تو پله ها بسته را باز کردم و مستقیم نشستم به خواندنش.

انقدر جذب خواندنش بودم که اصلا حواسم به کتاب نبود که انقدر بی کیفیته! کاغذهای

کاهی نازک که انگار چند بسته روزنامه را روی هم گذاشتی و با یک مقوا جلد کردی…

البته که موقع خریدش هم درست و حسابی حواسم به جزئیات نبود و این باعث شد

که بعدها موقع خرید کتاب اینترنتی دقت کنم و حواسم به قیمتها باشه.

راستش فکر کنم دست شما آمده که من علاقه دارم به خواندن زندگینامه ها. برای من

واقعیت ها دوست داشتنی هستند و ارتباط گیریم باهاشون راحت تره. علی الخصوص اگر

این واقعیت ها وخاطرات مخصوص زمان انقلاب و جنگ باشه. این کتاب فوق العاده اس.

انقدر که باز هم می خوام شروع کنم از نو بخونم. بخونید. این اثاری که از دفاع مقدس و

انقلاب مانده را بخونید و تو سینه حبس کنید. یک روز همه ی اینها بدرد می خورن.

+ خیلی دوست داشتنی بودن خانم آباد، از اون خانم های گوگولی که متانت از سر و روشون

می باره! بنده شیفته این مدل خانم هام :)))

++ شمارا به خدا و به هرچیزی که ایمان دارید قسم میدم امانتدار خوبی باشید، علی الخصوص

کتاب! آخه لعنتی با دستِ کثیف کتاب میگیرن تو دست اونم کتاب امانت؟! آخه من چی بگم!؟