“هوالمحبوب”
اگر دیدید یک خانم چادری با عجله کتاب به دست در خیابان در حال خواندن و راه رفتن است
بدانید و آگاه باشید او کسی نیست جز، من!!!!
“هوالمحبوب”
دبیرستانی که بودم جمله ی <<آدم ها تاریخ انقضاء دارند>> بین مردم پخش شد. خیلی ها هم
موافق اين جمله بودند و ازمضمونش کیف می کردن. اما من،نه!
همیشه وقتی میشنیدم با دلخوری می گفتم: مگه آدم ها کالای خوراکی هستند که انقضاء داشته
باشند!؟
برای همین با شنیدن این جمله اکثر مواقع عکس العمل نشان می دادم. حالا که چند سال از زاده
شدنِ آن جمله و یا به روایتی اعتقاد می گذره و تعصب من نسبت به انسان و آدمیزاد کم تر
شده.
خوب که دقت می کنم میبینم همینطور است. آدم ها در شرایط مختلف خیلی تغییر می کنند.
برای همین از نظر من آدم ها متغیر هستند و نمی شود به طورمطلق آنها را شناخت.
در طی این تغییرها هم دیگر آدم هایی که چند سال کنارت بودند با تو سازگار نمی شوند
حتی اگر تو همان باشی!
در این لحظات مجبور میشوی به حرمت خاطرات خوش گذشته و از بین نرفتن آنها دست
به حذف یا کم رنگ کردن آن اشخاص از زندگی ات بزنی. هرچند این حذف یا کم رنگ کردن خیلی
سخت خواهد بود همینطور که وقتی یک کالای گران قیمت تاریخ انقضاء اش تمام می شود
ناراحتی از این گذشت نرمال است.البته این تاریخ برای ارحام صدق نمی کند.
معمولا فقط برای دوستان و آشنايان خواهد بود.
“هوالمحبوب”
آرام آمدی،بی صدا… بدون قیل و قال…
حرف و حدیثی نبود. خنده بود، لبخند بود، شور بود. اندک ذوقی هم بیدار شده بود.
اما حالا که رفته ای همه چیز به صدا در آمد. احساس فریاد زد. عذاب وجدان اشک ریخت…
“بی صدا آمده بودی جانم، رفتنت اما پر از صدا بود!”
“هوالمحبوب”
در حالِ دیدنِ روسری ها بودیم آقای فروشنده گفت: آنها قواره بلند هستن!
من سریع: میدونیم!!!!
بنده خدا دیگه نتونست حرف بزنه.
****
یادِ خانم برادرم افتادم، ایشون میگن اینجانب حرف نمیزنم حرف نمیزنم،حرف
زدنی هم ضایع می کنم :/
“هوالمحبوب”
فرق دارد، غم دیدن و کشیدن فرق دارد…
مثلا من در آن روز داغِ رفتنت را دیدم و تا به امروز در خواب رفتنت را دوباره
مرور می کنم و غم از دست دادنت را می کشم. حتی با گذشتِ چندین سال!
پ.ن: برایم دعا کن… حتی در بهشت!
“هوالمحبوب”
شانزده آذر، دختری بود که چشم باز نکرده تصمیم گرفت حساب بانکی اش را خالی کند!
شانزده آذر، دختری بود که همه ی دیوانگی اش را در 16 اُم ریخت…
شانزده آذر، دختری بود که با کیسه هایی پر از خرید در خیابان قدم می زد و لبخند در
لبانش دیده نمی شد!
شانزده آذر، من بودم که با خریدهای زیاد حال دلم همچنان برخودش باقی ماند…
پایان.نوشت:
خدایی کی گفته خانما خرید کنن حالشون خوب میشه!؟؟ فقط اون یک نفر را به من نشون
بدید!!!!
“هوالمحبوب”
از نظرِ من خدا آرامش را -فارغ از چیزهایی که یادگرفته ایم- در آب قرار داده!
صدای اش که به گوش برسد؛ روحت را آرام می کند.
خودش که به جسم برسد؛ خستگی و کوفتگی را از تن در می آورد…
پ.ن: اینطور نیست؟!
