“هوالمحبوب”

پنجره ای بزرگ رو به دریا و پرده ی حریری که با هر نسیم تکان میخورد .

دختری روی شن های ساحل قدم میزند همراهِ لبخند .

و پاهایی که شن ها را باولع لمس میکنند . . .

نکند بهشت را در خواب دیده ام ؟!

پ.ن: روح جان  در این چند روز کارت را  خوب انجام میدهی ، لطفا به همین منوال

پیش برو . . . مچکرم :)

“هوالمحبوب”

این دو کلمه برای من ناملموس است ، خیلی زیاد !

کسی بیاید و این ” حجابِ دل ” را برایم شرح بدهد  . . . یعنی چه که به حجابِ دل

اعتقاد دارم ؟!

بیایید همدیگر را گول نزنیم . یک دین و مذهب ، درست مثل تمام دین هاومذهبهای

دیگر احکام و شرایط خاص خودش را دارد .

وقتی شما به یک دین معتقد هستید و ایمان دارید که آن دین برحق را انتخاب کرده اید .

پس باید براساس همان دین و شرایطی که برای شما قرار داده شده است پیش بروید.

باور کنید که هیچکس توانایی دخل و تصرف در اصل دین نداشته و نخواهد داشت .

پس این حرف که به"حجابِ دل ” معتقد هستید کاملا با آموزه های دینی که دارید

متناقض است !

یعنی شما بالکل دارید یک امر را نهی میکنید چون معتقد هستید دل باید در همه چیز

دخیل باشد . اما واقعا آیا به این اعتقاد دارید که دل اگر معتقد باشد عمل هم با آن همسو

می شود ؟! . . .

اصلا وقتی دل چیزی را با تمامِ وجودش می پذیرد ، تمامِ تلاشش را می کند که به آن

چیز برسد . پس عمل هم همیشه با دل پیش می رود .

پس حجابِ دل یک توجیهِ اشتباه است . 

اعمال و ظواهر آدم منعکس شده دل و درونیات آن است .

این جمله را هیچوقت از یاد نبرید :

” خدا در دلهاست  . . . “

یعنی از خودِ ما هم بهتر از درونِ قلبمان اطلاع دارد خودمان را گول نزنیم .

“هوالمحبوب”

مسابقه ی خانه ما را برای اولین بار دارم به صورت مداوم دنبال میکنم :)

به نظرم مسابقه ی جالبیه ، البته برای کسانی که تقریبا در رفاه خوبی قرار دارند صد برابر

بهتره وگرنه تو این سرزمین ما خیلی ها هستند که با همین وضعیت و هزینه زندگی

خودشون را میچرخونن ، البته با تفاوت نبودنِ بعضی از امکانات مثل ماشین و . . .

اصلا هدفِ این پست جملات بالا نبود D:

خواستم بگم من شیفته خانمِ خانواده دادگر شدم :))) اصلا کیف می کنم وقتی خانواده

آنها را می بینم ، یک خانواده هماهنگ .

خانواده های دیگه هم جذابیت های خودشون را دارن .

ولی این خانواده ظاهرشون و . . . به نظرم تقریبا ملاک های یک زندگی اعتقادی را

دارد . خدایا از این خانواده ها لطفا نثارم کن :)

با تشکر بنده ی پرروت . . .

“هوالمحبوب”

همیشه شروع ها همراه باترسند ، ترس از شکست و این ترس  هم اغلب فعلِ “نمی توانم”

را با خود می آورد . آنوقت درست در همان مرحله اول یعنی فرضیه ای که در ذهن

پرورانده ایم به فراموشی سپرده می شود و یا در نهایت کاملا از ذهن پاک می شود .

امروز یک تصمیم گرفته ام که با ترس مواجه شد . ترس از همان شکست و در نهایت

درست مثل همان توضیح بالا “نمی توانم” هم پشتبندش آمد . . .

به این ترس اعتنایی نکرده ام و استارت مطالعه را زده ام .

هیچ تلاشی بی جواب نمی ماند . اگر بتوانم ، اگر خداوند یاری ام کند قطعا از الطافِ

خودش است و همان جمله معروف ” هذا من فضل ربی ” .

و اگر هم نتوانم قطعا از ناتوانی و کافی نبودن تلاش خودم خواهد بود  .

جمله ای که آن روز در طی شروع به من گفت خیلی به دلم نشسته است .

اینکه مگر می شود برایتان کاری کرد و آنکار بد از آب در آید !؟

حقیقتا به این جمله ایمان آورده ام  . و عمیقا تمام سعی ام را خواهم کرد .

باشد که رستگار شوم .

پ.ن1: اگر دعا کنید راهِ دوری نمی رود :)

پ.ن2: اگر در این کار موفق شدم در موضوع بندی های وبلاگ یک موضوع اضافه

خواهد شد :)

پ.ن3: چند کتاب برای معرفی صف کشیده اند . ان شاءالله در پستهای بعدی در

موردشان حرف خواهم زد . . .  (کوری و آنگاه هدایت شدم در اولویتند )

“هوالمحبوب" 

بلاخره سیاهی شب مرا به کام غم کشید. . .  

نياز دارم به نبودن! 

پودری، افشانه ای، چیزی برای محو شدن برای نامرئی شدن نیست؟! 

دلم رفتن می خواهد، رفتی که بازگشتی در آن نباشد. 

دقایق این روزها برایم بسختی میگذرد. 

زمان با دستانش راه نفسم را گرفته است. . . 

نياز دارم که نباشم خدا ، نياز دارم… 

بعدا نوشت : تغییرات هورمونی را دستِ کم نگیریم .

“هوالمحبوب”

” سوم شهریور در سکوت گذشت . . . “

“هوالمحبوب”

تلخی یعنی پشتِ درِ یک وبلاگِ مسکوت، ویرانه ای را تماشا کنی که

صاحب اش آن را همان طور به امان خدا رها کرده است. . . 

پ.ن: نمی دانم! شاید یک روز اينجا هم به ویرانه تبدیل شود.